Η Τζένη Καρέζη ή αλλιώς Ευγενία Καρπούζη όπως ήταν το πραγματικό της όνομα σαν σήμερα στις
27 Ιουλίου 1992 έφυγε από τη ζωή, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου έγινε η κηδεία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου.
Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό της, συγκλονίζουν τα λόγια της Ελληνίδας σταρ, στην τελευταία της επιστολή προς τον Τύπο, δυόμισι μήνες πριν χάσει τη μάχη με τη ζωή.
Διαβάστε την επιστολή:
«Τρία χρόνια τώρα ταλαιπωρούμαι με σοβαρό πρόβλημα στην υγεία μου. Με φωτεινά διαλείμματα βέβαια, και με ενδιάμεσο τον περσινό χειμώνα, και την ευτυχία να παίξω το αριστούργημα της Λούλας Αναγνωστάκη "Διαμάντια και μπλουζ" στο θέατρο "Αθήναιον" και να αγαπηθεί τόσο το έργο, η παράσταση και εγώ προσωπικά από το αθηναϊκό κοινό.
Ο θεός του θεάτρου για άλλη μια φορά στάθηκε καλός και γενναιόδωρος μαζί μου και πίστευα ότι αυτή η ευτυχία θα συνεχιζόταν και φέτος. Ότι θα επαναλαμβάναμε το "Διαμάντια και μπλουζ" στο θέατρό μας και ότι στη συνέχεια θα το παρουσιάζαμε στη Θεσσαλονίκη.
Δεν στάθηκε δυνατόν. Δυστυχώς.Και πέρασα ένα ολόκληρο χειμώνα ανάμεσα Αθήνα-Λονδίνο δίνοντας μάχη με την αρρώστια μου και έχοντας πάντα μαζί μου τον ακριβό μου σύντροφο Κώστα Καζάκο και τον μονάκριβό γιό μου Κωνσταντίνο.
Στις πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής, ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά. Άλλος ξορκίζει το κακό φωνάζοντας, άλλος βγάζοντας προς τα έξω την απελπισία του, άλλος σιωπώντας και μαχόμενος καρτερικά.
Αυτή η τελευταία είναι και η δική μου περίπτωση. Μαζί με την οικογένειά μου θα αγωνιστώ για την υγεία μου, για τη ζωή μου και για την επάνοδό μου στη σκηνή.
Ευχαριστώ τον Τύπο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τη διακριτική τους στάση,ευχαριστώ όλο τον κόσμο,ανώνυμους και επώνυμους για τη συμπαράσταση και την αγάπη τους και ας είναι σίγουροι ότι όλες μου οι προσπάθειες είναι να ξαναβρεθώ κοντά τους μέσω της δουλειάς μου.
Επίσης αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω την εκπληκτική ομάδα των γιατρών του ουρολογικού τμήματος του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου για την ετοιμότητα με την οποία αντιμετώπισαν το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι την καινούρια και μάλλον επικίνδυνη περιπέτεια της υγείας μου.
Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους θεράποντες γιατρούς μου καθηγητή Νίκο Δαβίλα και τον γιό του Ηλία Δαβίλα για το επιστημονικό τους κύρος, τη βαθιά ανθρωπιά τους και το θερμό ενδιαφέρον με το οποίο με περιέβαλαν.
Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Ν' αγαπώ και να με αγαπούν.
Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν.
Και πάντα θα ελπίζω...
Φιλικότατα
ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ
5 Μαίου 1992»
Λίγα λόγια για την Τζένη Καρέζη
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1932. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν γυμνασιάρχης και η μητέρα της, Θεώνη Καρπούζη, δασκάλα. Τα σχολικά της χρόνια, τα πέρασε στην Ελληνογαλλική Σχολή Καλογραιών Καλαμαρί στη Θεσσαλονίκη και στην Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ» (Saint Joseph) στην Αθήνα. Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά. Ο πατέρας της, είχε εγκαταλείψει εκείνη και τη μητέρα της, όταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Μέχρι και το 1971, που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα, τον ξαναείδε όταν ο ίδιος την επισκέφτηκε στο σπίτι της, μετά τη γέννηση του γιου της, Κωνσταντίνου.
Πρωταγωνίστησε σε κωμωδίες και δράματα στον κινηματογράφο και τον θέατρο. Κάποιες από τις πιο κλασικές ταινίες ήταν: Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο, Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο, Το Τρελοκόριτσο, Το Νησί των Γενναίων, Το Κοροϊδάκι της Δεσποινίδος, Ραντεβού στην Κέρκυρα, Ποια είναι η Μαργαρίτα;, Η Νύφη το 'σκασε, Λόλα, Δεσποινίς Διευθυντής, Μια Τρεκή Τρελή Οικογένεια, Τζένη Τζένη, Κοντσέρτο για Πολυβόλα, Ένας Ιππότης για τη Βασούλα, Αγάπη κι Αίμα, Μαντώ Μαυρογένους, Ερωτική Συμφωνία, Λυσιστράτη.
Η Τζένη Καρέζη έκανε δύο γάμους. Το 1962, παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου αλλά δύο χρόνια αργότερα χώρισαν. Τον Αύγουστο του 1968 παντρεύτηκε τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο, με τον οποίο και απέκτησε ένα γιο, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο. Μαζί πρωταγωνίστησαν σε πέντε κινηματογραφικές ταινίες, τρεις τηλεοπτικές σειρές και πολυάριθμα θεατρικά. Είχαν δημιουργήσει κοινό θίασο από το 1968 ως τον θάνατό της το 1992. Ήταν μόνιμη κάτοικος Αθηνών.