Από έκπληξη σε έκπληξη μας πάει αυτή η κυβέρνηση. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και το νομοσχέδιο που καταρτίστηκε πρόσφατα και αφορά τον «περιορισμό» έως και την κατάργηση των εφαρμογών που διευκολύνουν το κοινό προκειμένου να βρει ταξί.
Γράφει ο Νίκος Τσάδαρης
Οι εφαρμογές αυτές, πέραν της διευκόλυνσης στην εξεύρεση, παρέχουν στο κοινό την δυνατότητα επιλογής αυτοκινήτου και οδηγού, μέσα από το σύστημα αξιολόγησης που είναι διαθέσιμο.
Εκτός αυτού, το κοινό μπορεί να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται το παιδί, ο γέρος, ή το ότι εμπιστεύτηκε να μεταφέρει ο συγκεκριμένος επαγγελματίας που επέλεξε μέσα από την εφαρμογή, όπως επίσης και τη δυνατότητα να αναζητήσει αυτό που πιθανόν να ξέχασε σε ένα ταξί κατά την διάρκεια της διαδρομής.
Όλα τα παραπάνω στοχεύουν στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου που για πρώτη φορά απέκτησε την δυνατότητα να επιλέγει τον επαγγελματία που θα τον εξυπηρετήσει και σε καμιά περίπτωση δεν επηρεάζουν κομβικά σημεία του επαγγέλματος των ταξιτζήδων καθώς όλοι οι νόμοι που διέπουν τον χώρο τους αλλά και το ύψος του κομίστρου, ορίζονται με υπουργικές αποφάσεις.
Από την άλλη, οι εφαρμογές εξεύρεσης και επιλογής ταξί, το μόνο που κάνουν είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ κοινού και επιλεγμένων (των καλύτερων με βάση τις αξιολογήσεις των πελατών) επαγγελματιών, χωρίς να επηρεάζεται το κόμιστρο από την προμήθεια που λαμβάνουν για την υπηρεσία αυτή.
Κι όμως. Το νομοσχέδιο ουσιαστικά καταργεί προηγούμενες διατάξεις που απελευθέρωναν την αγορά ταξί και επέτρεπαν ακόμα και την εκμίσθωση ΙΧ με οδηγό από τουριστικά γραφεία, ενώ ουσιαστικά θέλει να μετατρέψει τις εταιρίες που παρείχαν εφαρμογές εξεύρεσης και αξιολόγησης ταξί, σε εταιρίες που παρέχουν μεταφορικό έργο…
Ειδικότερα, με το νομοσχέδιο προβλέπεται ότι φυσικά ή νομικά πρόσωπα που παρέχουν υπηρεσία ηλεκτρονικής ή τηλεφωνικής διαμεσολάβησης οποιουδήποτε είδους (όπως οι εφαρμογές ταξί) για την άσκηση μεταφορικού έργου (π.χ. μεταξύ οδηγού οχήματος και επιβάτη κ.λπ.) λογίζεται ότι ασκούν ως κύρια οικονομική δραστηριότητα αυτή της μεταφοράς επιβατών. Στην περίπτωση αυτή, «η υπηρεσία της ηλεκτρονικής ή τηλεφωνικής διαμεσολάβησης», σύμφωνα με το νομοσχέδιο, «είναι απλώς επικουρική και δευτερεύουσα» και επομένως «οι μεταφορικές υπηρεσίες θα πρέπει να παρέχονται με βάση τις διατάξεις που ρυθμίζουν και τις μεταφορικές υπηρεσίες από επιβατηγά δημόσιας χρήσης (ΕΔΧ) οχήματα».
Με άλλα λόγια επιβάλλει στις εταιρίες αυτές (Beat, Taxiblo, κ.λπ.) να παρέχουν και μεταφορικό έργο, διαδικασία που απαιτεί δικά της οχήματα και οδηγούς. Τότε όμως, τι νόημα θα έχει η δυνατότητα επιλογής ταξί και αξιολόγησης από το ίδιο το κοινό, αφού η κάθε εταιρία (όπως είναι φυσικό) θα προβάλλει σαν καλύτερα τα δικά της μέσα;
Με τα παραπάνω δεδομένα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι, αν τελικά ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, το μόνο που σίγουρα θίγεται είναι το επιβατικό κοινό που θα βρίσκει και πάλι ταξί στην ισοπεδωτική λογική του «να παράδες, δώσμου κρέας».
Ταυτόχρονα θίγονται και πολλοί σωστοί επαγγελματίες που μέσα από αυτές τις εφαρμογές, αφενός βρίσκουν εύκολα και γρήγορα πελάτη (χωρίς να αναγκάζονται να περιμένουν με τις ώρες στο αεροδρόμιο και τους σταθμούς μετρό) και αφετέρου έχουν σοβαρό κίνητρο να διατηρούν τα ταξί τους σε άριστη κατάσταση και να παρέχουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, προκειμένου να τύχουν υψηλής αξιολόγησης από τους πελάτες και να παραμένουν στη λίστα των σχετικών εφαρμογών.
Δυστυχώς όμως, για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι ζούμε και πέφτουμε θύματα μιας πελατειακής σχέσης της κυβέρνησης με ομάδες ψηφοφόρων (όπως αυτή η ομάδα ταξιτζήδων με τον περιφερόμενο από κόμμα σε κόμμα επικεφαλής συνδικαλιστή), που λειτουργεί σαν μηχανή του χρόνου, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω με επιλογές που αναστέλλουν την πρόοδο, λειτουργούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και -ταυτόχρονα- προς όφελος μιας μικρής ομάδας ανήμπορων και ανίκανων να εκσυγχρονιστούν επαγγελματιών, οι οποίοι κρύβονται πίσω από την επιγραφή «ταξί» και αρνούνται να εκτεθούν σε οποιαδήποτε αξιολόγηση των υπηρεσιών τους από αυτούς που τους πληρώνουν.
Ελπίζοντας ότι, τελικά θα βρεθούν κάποιοι ώστε να σταματήσουν -έστω και την τελευταία στιγμή- αυτό το απολύτως οπισθοδρομικό νομοσχέδιο, θέλω να συστήσω στην κυβέρνηση να ασκήσει πρώτα από όλα τις βασικές υποχρεώσεις της στον τομέα των επιβατικών μεταφορών.
Να ελέγξει πόσα ταξί κυκλοφορούν με τον ίδιο αριθμό κυκλοφορίας, πόσα από αυτά έχουν πραγματικά ελεγχθεί από τα ΚΤΕΟ και πόσοι οδηγοί διαθέτουν την απαιτούμενη ειδική άδεια οδήγησης. Αφού αυτά εξασφαλιστούν, θα έχει εξασφαλιστεί και η ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών και τότε ας καταργήσει τις διαμεσολαβητικές εταιρίες που διασφαλίζουν το συμφέρον του κοινού χωρίς επιπλέον κόστος για αυτό.
Σε αντίθετη περίπτωση, το υπουργείο ας προχωρήσει και λίγο πιο πίσω στο χρόνο, ώστε να ακούσουμε και πάλι στις στάσεις ΜΜΜ, τον (συνήθως μυστακοφόρο) πειρατή να «ψαρεύει» πελατάκια με την γνωστή συρτή βαριά προφορά «άλλος για Ομόνοια με ένα τάλαροοοοο»…