Ήταν το 2015, όταν το αναγνωρισμένο από την Αγγλική Ομοσπονδία, Κίνημα Οπαδών, αποφάσιζε να αντιδράσει σε κάτι που το έθετε εκτός γηπέδων. Η καμπάνια «Twenty's Plenty» είχε ως στόχο να δημιουργηθεί ένα δίχτυ ασφαλείας, που θα όριζε ως ανώτατο όριο τα εισιτήρια των φιλοξενούμενων να μην υπερέβαιναν τις 20 λίρες. Ακριβώς έναν χρόνο αργότερα είχε επέλθει η ήττα, με τα εισιτήρια για τους εκδρομείς όλων των ομάδων να απογειώνονται στις 30 λίρες. Πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι η λαϊκή βάση των clubs είχε αποδυναμωθεί οριστικά κι ότι εκείνα απευθύνονταν αποκλειστικά στους πιο πλούσιους.
Δεν ήταν κάτι καινούργιο, καθώς εντοπίζεται πολλά χρόνια πίσω η αφετηρία αυτής της μεταβολής του κοινού. Ο μέσος όρος του κλασικού ποδοσφαιρόφιλου που παρακολουθεί πια τα ματς στην Αγγλία, προέρχεται από υψηλότερες κοινωνικές τάξεις σε σχέση με το παρελθόν. Οι πιο φτωχοί, εφόσον βρίσκουν κάποια δυνατότητα να δουν ορισμένα παιχνίδια ή να αγοράσουν τα πιο φθηνά διαρκείας, έχουν μετατοπιστεί αναγκαστικά σε φθηνότερες θέσεις, με χαμηλότερη ορατότητα και απόλαυση των υπηρεσιών και του αγώνα.
Από εκείνη την καμπάνια λοιπόν του «Twenty's Plenty», που δεν είχε αποτέλεσμα, χρειάστηκε να περάσει μία τετραετία, ώστε οι οπαδοί να πετύχουν μία μικρή νίκη. Οι 30 λίρες για τα εκτός έδρας εισιτήρια παρέμειναν και για την επόμενη περίοδο (2019-'20) αμετάβλητα, κάτι που δίνει μία μικρή ελπίδα στους away fans, που τρελαίνονται να καβαλούν τις ρόδες ή τις ράγες και να ταξιδεύουν. Η εν λόγω ανακοίνωση έγινε πριν λίγες μέρες από την Αρχή διεξαγωγής της Premier League και επιβεβαίωσε την περσινή εξαγγελία του μέχρι προσφάτως και εκ των κορυφαίων αφεντικών της Αρχής, Ρίτσαρντ Σκάνταμορ, ο οποίος είχε εξηγήσει πως: «Μερικά πράγματα έχουν να κάνουν με την ατμόσφαιρα και το συναίσθημα. Ο θόρυβος που δημιουργούν οι εκτός έδρας οπαδοί δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτ' άλλο και σκοπός της Ενωσης είναι να τον διατηρήσει σε υψηλά ντεσιμπέλ».
Ολοι γνωρίζουν πως όσα είπε ο Σκάνταμορ είναι μία μεγάλη αλήθεια, μα είναι η μισή. Εκείνο που δεν ανέφερε, ήταν ότι κάθε χρόνο αυξάνονται οι τιμές στα εισιτήρια γενικά, ακολουθώντας είτε τις επενδύσεις των ομάδων, είτε τις φοβίες τους για τον πληθωρισμό. Ενδεικτικό είναι ότι στην Premier League δεν υπάρχουν διαρκείας με λιγότερα των 400 λιρών, ενώ δεν μιλάμε καν για την Αρσεναλ με τα πιο φθηνά να κοστίζουν άνω των 1.200 λιρών και τα πιο ακριβά να αγγίζουν τις 2.500 λίρες. Επίσης, οι 30 λίρες για τους εκτός έδρας οπαδούς είναι απλά μία σταγόνα στον ωκεανό αναφορικά με το μέσο κόστος ενός ταξιδιού.
Σε καλοκαιρινή έρευνα εξάχθηκε το συμπέρασμα ότι οι οπαδοί των Μπέρνλι, Λίβερπουλ, Νιούκαστλ, Τότεναμ θα έπρεπε για το πρώτο δίμηνο της φετινής σεζόν να διανύσουν τα περισσότερα μίλια και να πληρώσουν τα πιο πολλά για τις εκδρομές τους. Συγκεκριμένα εκείνοι της Μπέρνλι που ακολούθησαν όλες τις εξορμήσεις για Αύγουστο, Σεπτέμβριο, διέσχισαν 1.702 μίλια και πλήρωσαν 336 λίρες για καύσιμα ή 384 για εισιτήρια τρένων. Αυτά αντιστοιχούν στο 10% και στο 12% αντίστοιχα του μέσου μισθού στην Αγγλία. Κατά συνέπεια, το να μείνει στις 30 λίρες το γηπεδικό εισιτήριο, αποτέλεσε το ελάχιστο μέτρο σεβασμού στους fans.
Ο κλασικός τύπος του Αγγλου οπαδού εξακολουθεί να γουστάρει άρρωστα το ποδόσφαιρο, αλλά πλέον δεν του αρέσει αυτή η άκρατη εμπορευματοποίηση. Η αλήθεια είναι πως η μπάλα στο Νησί δεν στηρίζεται εδώ και αρκετά χρόνια στους φιλάθλους, αλλά στο μάρκετινγκ. Και κάθε νέα σεζόν αυτό φαίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρα. Απαντες, αναμφίβολα, αποδέχονται τη λογική ότι για να είναι υψηλό το επίπεδο, οι σύλλογοι πρέπει να έχουν καλούς παίκτες και για να έχουν καλούς παίκτες πρέπει να έχουν υψηλά έσοδα, όχι μόνο από τις πωλήσεις εισιτηρίων, αλλά και από όσα ξοδεύουν οι φίλαθλοι στις ημέρες αγώνων. Κι εκείνοι που μπορούν να ξοδέψουν, είναι παραδοσιακά οι πλούσιοι ή οι τουρίστες.
Μόνο που τα αφεντικά τείνουν να ξεχάσουν κάτι σημαντικό, το σημαντικότερο όλων για την ακρίβεια. Αυτό έχει να κάνει με το feeling ότι το πάθος, ο ενθουσιασμός και η πίστη των οπαδών στην ομάδα τους είναι στοιχείο ζωτικής σημασίας για το παιχνίδι. Ενα απολύτως θεμελιώδες συστατικό του θεάματος για το οποίο τα ΜΜΕ πληρώνουν αδρά. Επομένως, η συμβολή των οπαδών σε όλη αυτήν την εξέλιξη της Premier League θα πρέπει να αξιολογείται και να ανταμείβεται και όχι μόνο να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις ομάδες. Κατά τη διάρκεια των 20 τελευταίων χρόνων το αγγλικό ποδόσφαιρο πλημμύρισε με χρήμα, που πρόσφερε τεράστιες αμοιβές στους συλλόγους, στους παίκτες και στους ατζέντηδες. Αραγε, θα έρθει ποτέ η ώρα να επωφεληθούν και οι οπαδοί των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων ή θα μένουν ολοένα και περισσότερο εκτός παιχνιδιού... ;
Πηγή: gazzetta.gr