Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 60 χρόνων από τότε που ο ελληνικής καταγωγής σερ Άλεκ Ισιγώνης έδωσε στο κοινό το πρώτο πραγματικό αυτοκίνητο πόλης, το Mini, η αντιπροσωπεία στην Ελλάδα έφερε στο αυτοκινητοδρόμιο Μεγάρων και μας εμπιστεύτηκε τα πιο δυνατά Mini που κατασκευάστηκαν ποτέ, για μερικούς «καυτούς» γύρους.
Έτσι λοιπόν, λίγες ημέρες μετά την παρουσίαση από αυτήν εδώ την ενότητα των πανίσχυρων Mini John Cooper Works, είχαμε την ευκαιρία να τα ζήσουμε από κοντά και μάλιστα σε ιδανικές συνθήκες, καθώς όταν πρόκειται για σπορ οχήματα ιπποδύναμης σχεδόν 300 ίππων, η πίστα είναι το «σπίτι» τους.
Το μενού της ημέρας περιείχε όλες τις «συνταγές» John Cooper Works, που ξεκινούν από το τρίθυρο Mini JCW των 231 ίππων σε κλειστή και cabrio έκδοση και φτάνουν στα κορυφαία τετρακίνητα JCW Clubman & Countryman με τον εξελιγμένο 4κύλινδρο κινητήρα των 306 ίππων με το τελευταίας γενιάς 8άρι κιβώτιο Steptronic.
Οδηγώντας και τις τέσσερις εκδόσεις στην πίστα, με το σύστημα ελέγχου ευστάθειας ενεργοποιημένο και την χαρτογράφηση του κινητήρα στην θέση sport+, είχαμε για μια ακόμα φορά την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, πόσο κοντά στις αγωνιστικές εκδόσεις είναι τα σύγχρονα σπορ αυτοκίνητα, με έγκριση τύπου για κυκλοφορία στον δρόμο.
Αλλάζοντας πάντα ταχύτητες με τα paddles (μοχλοί χειροκίνητης αλλαγής ταχυτήτων στο τιμόνι), ευχαριστηθήκαμε την ευελιξία του τρίθυρου JCW και την απρόσμενη ακαμψία της έκδοσης cabrio. Βέβαια, μέσα στην πίστα, με πολύ καλά λάστιχα και σχεδόν αγωνιστικό set up ανάρτησης, οι 231 ίπποι δείχνουν λίγοι, ειδικά όταν αμέσως μετά σου δίνεται η ευκαιρία να οδηγήσεις τις εκδόσεις των 306 ίππων, έστω κι αν αυτές έχουν μεγαλύτερο βάρος.
Η πρώτη «γεύση» στο σχεδόν μπάκετ κάθισμα του cabrio, δεν ήταν τόσο έντονη, κάτι φυσιολογικό, καθώς στον υπογράφοντα δεν αρέσουν τα μοντέλα που εκ των υστέρων έγιναν ανοικτά, ενώ το όποιο κάμπριο όχημα δεν προτάσσει την οδηγική ευχαρίστηση μέσω της ταχύτητας, αλλά μέσω της απόλαυσης του περιβάλλοντος στο οποίο κινείσαι.
Λογικά, λοιπόν, η «μετακόμισή» μας στο κλειστό τρίθυρο JCW των 231 ίππων, ανέβασε ρυθμούς και ποσότητα αδρεναλίνης, αλλά γρήγορα η άριστα ρυθμισμένη ανάρτηση, τα δυνατά φρένα και η καλή πρόσφυση της πίστας, έκαναν τον κινητήρα να μοιάζει λίγος και τον οδηγό να προσπαθεί να βρει ταχύτερο χρόνο γύρου, στο πόσο αργά και δυνατά πατάει φρένα και στην ιδανική τροχιά κάθε στροφής.
Η κατάσταση βελτιώθηκε άρδην στη θέση οδηγού του JCW Clubman, που μόνο για όσους καλούς γνώστες του παρελθόντος θυμίζει ελάχιστα το «εργαλείο» του μικροεπαγγελματία της δεκαετίας του '60, κι αυτό μόνο χάρη στη διπλή πόρτα του χώρου αποσκευών. Σωστός πύραυλος το εξάθυρο Clubman έβαζε άψογα την δύναμη κάτω, χάρη και στο μηχανικό πλέον μπλοκέ (τύπου Τόρσεν) που τοποτετήθηκε στο διαφορικό των κορυφαίων Mini.
Σε συνθήκες φορτίου, η εμπλοκή μπορεί να φτάσει έως 39%. Το μηχανικό μπλοκέ είναι συνδεδεμένο με το DSC (Dynamic Stability Control), γεγονός που βοηθά στην πρόσφυση σε χαλαρά εδάφη ή σε κακές καιρικές συνθήκες, και στη δυναμική, σπορ συμπεριφορά στις στροφές. Με την εμπλοκή, εάν διαπιστωθεί ολίσθηση στον έναν από τους δύο εμπρός τροχούς, η ροπή μεταφέρεται στον άλλο τροχό, μειώνοντας έτσι την απώλεια πρόσφυσης ακόμα και με διαφορετικούς συντελεστές τριβής μεταξύ αριστερού και δεξιού τροχού. Με την ίδια λογική, το διαφορικό υποστηρίζει την ευελιξία του αυτοκινήτου στις γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης ή σε απότομες επιταχύνσεις στην έξοδο των στροφών, εφαρμόζοντας την αναγκαία κατανομή της ροπής.
Στη λογική της μέγιστης δυνατής πρόσφυσης είναι και το εξελιγμένο σύστημα τετρακίνησης ALL4, με τον εγκέφαλο επίσης συνδεδεμένο με το DSC, να υπολογίζει σταθερά την ιδανική κατανομή ισχύος μεταξύ εμπρός και πίσω τροχών. Σε κανονικές συνθήκες οδήγησης με το DSC απενεργοποιημένο, μεταφέρει τη ροπή στους μπροστινούς τροχούς, αλλά εάν ο εγκέφαλος του DSC ανιχνεύσει κίνδυνο ολίσθησης, σε κλάσμα του δευτερολέπτου, ο πολύδισκος συμπλέκτης (Hang-on) θα μεταφέρει τη ροπή στους πίσω τροχούς με τη βοήθεια μιας ηλεκτροϋδραυλικής αντλίας.
Με όλα τα παραπάνω «βοηθήματα» δυο τρεις γύρους μετά, άρχισε και το Clubman να μας φαίνεται… αργό την ώρα που τον χρόνο γύρου που πετύχαινε στην κλειστή πίστα των 2χλμ, θα τον ζήλευαν πολλά καθαρόαιμα αγωνιστικά.
Επιδόρπιο, το -θεωρητικά- λιγότερο σπορ Countryman JCW, το οποίο όμως από τον πρώτο κιόλας γύρο, αναδείχθηκε σαν το Mini JCW της καρδιάς μας. Γρήγορο, ευέλικτο, με ελάχιστες κλίσεις (παρά το ύψος και το βάρος του αμαξώματος), μπορούσε να φρενάρει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, για να φύγει στην συνέχεια σαν βέλος, χάρη και στην ιδανική χαρτογράφηση του κιβωτίου ταχυτήτων. Τι κι αν σε απόλυτες τιμές είναι πιο αργό από το Clubman; Η αίσθηση είναι αυτή που μένει στον οδηγό και αυτή την αίσθηση την δίνει (απρόσμενα) στο μέγιστο, η crossover έκδοση των κορυφαίων Mini JCW.
Βέβαια, η καλή αίσθηση κοστίζει και στην περίπτωσή μας το John Cooper Works Countryman τιμάται 55.250 ευρώ, ενώ το John Cooper Works Clubman… μόλις 53.110 ευρώ. Αν όμως αυτά σας φαίνονται πολλά, υπάρχει και το «απλό» τρίθυρο John Cooper Works, με κινητήρα 231 ίππων, που το αποκτάται με μόνο 34.890 ευρώ.
John Cooper Works
Η ιστορία των Cooper, ξεκινά το 1961, όταν ο John Cooper, δημιούργησε τη δική του σπορ εκδοχή, βασισμένη στο Mini που κατασκεύασε το 1959 ο Ισιγώνης. Το 1999, όταν η BMW αγόρασε τη Mini, ζήτησε από τον Μάικ Κούπερ (γιο του Τζον), να δώσει την τεχνογνωσία της οικογένειάς του στο Mini project. Ο Τζον απεβίωσε έναν χρόνο μετά, πριν παρουσιαστεί το νέας γενιάς Mini, ενώ το 2006 βγήκε από την παραγωγή το πρώτο Cooper S με το κιτ John Cooper Works GP. Από τότε, οι εκδόσεις αυτές, αποτελούν τις πιο ισχυρές των Mini.
Νίκος Τσάδαρης