Πάολο Κοέλιο

Ο Πάολο Κοέλιο (πορτ. Paulo Coelho, προφ. Πάουλου Κοέλιου) ,γεννήθηκε 24 Αυγούστου 1947 και είναι Βραζιλιάνος

Γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέϊρο  Φοίτησε στην νομική, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1970 για να ταξιδέψει σε Μεξικό ,Περού,Βολιβία,Χιλή,Ευρώπη και Β Αφρική

Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στη Βραζιλία και άρχισε να γράφει στίχους για μουσική
Φυλακίστηκε για λίγο καιρό το 1974 για υπονομευτικές δραστηριότητες κατά της βραζιλιάνικης δικτατορίας

Παρότι Χριστιανός Καθολικός, τα κείμενά του συνδυάζουν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τη θρησκευτικότητα και τον μυστικισμό, διαλογισμό και πνευματικές ασκήσεις και εμπειρίες από το μυστικιστικό παρελθόν του, που συχνά ίσως να αντιτίθεται στη γραμμή του επίσημου Καθολικισμού. Τα θέματά του από την άλλη δεν θα εξέφραζαν συγκεκριμένη θρησκευτική ιδεολογία, αν δεν υπήρχαν τα Καθολικά στοιχεία, αλλά αυτή η διάσταση δεν λαμβάνεται έντονα υπόψη από το κοινό του, καθότι υφίσταται απλά ως υπόβαθρο για την κυρίως ιστορία.

Ενδιαφέρον έχει να πούμε ότι η επίσημη Ελληνική Εκκλησία δεν έχει αντιδράσει θετικά ή αρνητικά για την επιτυχία του στην Ελλάδα (σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, όπως π.χ. με τον Χάρυ Πότερ)

Πολλά από τα έργα του έχουν μία ιδιαίτερη και μυστικιστική ατμόσφαιρα, ενώ πολύ σύνηθες θέμα τους είναι η αφοσίωση σε ένα στόχο και η επίτευξη των ονείρων. Έχει πουλήσει πάνω από 20 εκατομμύρια βιβλία σε ολόκληρο τον κόσμο και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριανταοκτώ γλώσσες. Του έχουν απονεμηθεί πολλά λογοτεχνικά βραβεία από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης μιας υποψηφιότητας για το περίφημο Διεθνές Λογοτεχνικό βραβείο του Δουβλίνου για το "Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει".

Γιατί τον αγαπάμε
 

Ο Πάολο Κοέλο είναι ζωντανό παράδειγμα αυτού που λέμε ότι ‘η πένα του συγγραφέα μπορεί να κάνει επανάσταση’. Όταν ο ‘Αλχημιστής’ και το ‘Πέμπτο Βουνό’ έγιναν παγκόσμια επιτυχία, πολλοί κράτησαν στην αγκαλιά τους την φράση ‘όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνομωτεί για να το πετύχεις’, ή ‘θα ήταν ο κόσμος καλύτερος εάν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να είναι αρεστοί στους άλλους και απλά να προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.’ Σε μερικούς οι φράσεις αυτές ακούγονται σαν φράσεις από εφηβικό ημερολόγιο. Αλλά άλλοι φωτίστηκαν μέσα στη σκοτεινιά της καθημερινότητάς τους. Με αφορμή τις δικές του αναζητήσεις σε ιερούς ή μη τόπους, ακολουθώντας του τα μονοπάτια ανάμεσα σε βουνά και την εσωτερική αναζήτηση της Ψυχής, πήραν αφορμή να δουν μέσα τους τη μεταφυσική προσέγγιση του ανθρώπου με το Θείο, σε κάθε του μορφή (και για τον Κοέλο, ήταν κυρίως θηλυκή η Θεία δύναμη).

Αισθάνθηκαν πολλοί από μας ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εποχή. Επίσης η αίσθηση ότι ο καθένας από μας έβρισκε τόσα πολλά να ταυτιστεί με τα βιβλία του ήταν κάτι το μαγικό. Ίσως σπάνια τόσοι πολλοί αναγνώστες από τόσο διαφορετικά περιβάλλοντα και αντιφατικές χώρες έβρισκαν κοινές ανησυχίες.

Αυτός ο άνδρας με την ιδιαίτερη λατρεία του προς τον Θεό, με τα μυστικιστικά του ενδιαφέροντα (που δεν μας αποκαλύπτει στο βαθμό να κατηγορηθεί ως αιρετικός από την Καθολική εκκλησία), που γράφει μέσα σε δύο εβδομάδες το κάθε του βιβλίο (όπως γράφει σε μια του συνέντευξη) και μέσα σε έξι μήνες το έχει έτοιμο, αφού το δουλέψει στο μυαλό του για δύο χρόνια, ξέρει να χτυπά στο ρυθμό της καρδιάς του αναγνώστη.

Έχουμε φτάσει σε μια εποχή, που ειδικά ο Δυτικός πολιτισμός τρίζει αν όχι συθέμελα, επικίνδυνα. Έχοντας το προνόμιο της αμφισβήτισης και της αναζήτησης, αφού έχουμε εξασφαλίσει, τουλάχιστον μέχρι τώρα, το προνόμιο της εξασφάλισης τροφής και στέγης, εμείς οι Δυτικοί ή Δυτικοτραφείς, ψάχνουμε για την Αλήθεια. Και ο Κοέλο βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος, γράφοντας τα σωστά, για τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πράγματα. Τίποτα φυσικά δεν είναι τυχαίο, ειδικά όταν πρόκειται για επανάληψη επιτυχίας, ειδικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο τρόπος που η Δυτική εκκλησία προσεγγίζει τις ανησυχίες μας έχει ξεφτίσει και δεν πείθει τον διψασμένο για γνώση και πίστη άνθρωπο. Και εκεί ακριβώς εμφανίστηκε ο Κοέλο. Έδωσε λύσεις σε σκέψεις ή τουλάχιστον, μαλάκωσε και φώτισε το κενό που υπήρχε, ίσως…

                                                                         Ζει όπως γράφει

Αν ο Πάουλο Κοέλο δεν είναι συγγραφέας με την κλασική έννοια του όρου, τότε είναι μάγος. «Οταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» γράφει στον Αλχημιστή, το γνωστότερο από τα μυθιστορήματά του, το οποίο έγραψε το 1987 μέσα σε δύο εβδομάδες και έχει ως σήμερα πουλήσει παγκοσμίως περισσότερα από 64 εκατ. αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε 64 γλώσσες.

Διάσημος και πάμπλουτος

Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου και για την κινηματογραφική μεταφορά του Αλχημιστή, με τον Λόρενς Φίσμπερν να διασκευάζει το σενάριο, να σκηνοθετεί και φυσικά να πρωταγωνιστεί στον ομώνυμο ρόλο. Για τον πολυγραφότατο Κοέλο όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα. Οταν οι πωλήσεις από τα βιβλία του (οκτώ μυθιστορήματα, δύο τόμοι απομνημονευμάτων, χρονογραφήματα και συλλογές αποφθεγμάτων) πλησιάζουν τα 100 εκατ. αντίτυπα, έχει γίνει τόσο πλούσιος και διάσημος ώστε να μην πολυνοιάζεται για τη γνώμη των σοβαρών κριτικών και να θεωρεί την κινηματογραφική μεταφορά του Αλχημιστή προέκταση της επιτυχίας του.

Πώς όμως εξηγείται ότι ένας συγγραφέας απομονωμένος, όπως θρυλείται, πίσω από στοίβες σκονισμένων βιβλίων σε ένα σκοτεινό γραφείο είναι αναγνωρίσιμος τοις πάσι; Σερβιτόροι, αστυνομικοί, κλητήρες όπου τον βρουν τον κυνηγούν από πίσω. Η αμερικανική αλυσίδα καφετεριών Starbucks μοίρασε πρόσφατα πέντε εκατομμύρια κούπες με το εξής κοελικό απαύγασμα «σοφίας»: «Θυμήσου τα όνειρά σου και πάλεψε για να τα αποκτήσεις. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα ικανό να εμποδίσει το όνειρό σου: ο φόβος της αποτυχίας. Ποτέ μην ξεχνάς τον Προσωπικό Θρύλο. Ποτέ μην ξεχνάς τα όνειρα...». Η φημισμένη για τα ακριβά ρολόγια της International Watch Company τού παρήγγειλε πρόσφατα να γράψει επτά διηγήματα για ισάριθμα μοντέλα της εταιρείας. Η αμοιβή του για μία εβδομάδα εργασίας ήταν ένα μεγάλο ποσό που δόθηκε από την εταιρεία ως δωρεά στο Ινστιτούτο Πάουλο Κοέλο, ίδρυμα πρόνοιας για τα αναξιοπαθούντα παιδιά μιας φτωχογειτονιάς του Ρίο.

«Γράφει με ύφος μη λογοτεχνικό, με κεντρικό μήνυμα που επιβεβαιώνει την κοινή λογική. Δίνει στους αναγνώστες του συνταγές ευτυχίας» εξηγεί ο Μανουέλ ντα Κόστα Πίντο στη βραζιλιάνικη εφημερίδα «Folha de S. Paulo». Και η σουπερστάρ Τζούλια Ρόμπερτς επικροτεί: «Είναι σαν μουσική πραγματικά ο τρόπος της γραφής του, τόσο όμορφη!». Γράφει επί της ουσίας βιβλία πρακτικών συμβουλών - «όπου βρίσκεται η καρδιά σου, εκεί θα βρεις τον θησαυρό» -, τα οποία προβάλλονται ως αλληγορικές εξιστορήσεις γραμμένες με ψευδοβιβλικό ύφος.

«Τα αφηγήματα του Κοέλο είναι βιβλία αυτοβοήθειας τα οποία καταλήγουν στο ίδιο βασικό αποτέλεσμα: να ναρκώνουν την αποξενωμένη συνείδηση μέσω της καθησυχαστικής επιβεβαίωσης των συμβάσεων και των κυρίαρχων προκαταλήψεων» γράφει ο βραζιλιάνος κριτικός και καθηγητής Ιστορίας Μάριο Μαέστρι. «Ο αναγνώστης του Κοέλο εξερευνά το οικείο, παραβιάζει ανοιχτές πόρτες και βουλιάζει σε συναισθηματικές, αποχαυνωτικές, εγωτικές, ψευδομαγικές ερμηνείες του κόσμου, όπου και φυλακίζεται. Οταν τελειώνει το ένα βιβλίο, θέλει και άλλο, που θα είναι διαφορετικό κι ωστόσο απολύτως ίδιο». Οι απλοϊκοί αφορισμοί του τον έχουν καταστήσει ένα είδος λαϊκού δασκάλου - «δεν είναι αμαρτία το να είσαι ευτυχισμένος» μας διαβεβαιώνει σε τούτη τη φονική κοινοτοπία.

Μαγείες και μυστήρια

Στο σύμπαν του Πάουλο Κοέλο κυριαρχεί το μυστηριώδες, η αναζήτηση της δράσης και της επίδρασης μυστήριων και ακατανόητων δυνάμεων ακόμη και στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Βαλκυρίες, άγγελοι, διάβολοι, γριφώδη προμηνύματα και οιωνοί πρωταγωνιστούν στα παραμύθια του. Ο Αλχημιστής προέρχεται από αφήγημα το οποίο εμπεριέχεται στις Χίλιες και μία νύχτες, όπως διασκευάστηκαν από τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Την εκδοχή αυτή του μεγάλου αργεντινού συγγραφέα εξάλλου διάβασε και ο Κοέλο για να γράψει τον Αλχημιστή του. Κάποιο βοσκόπουλο από την Αργεντινή (ο Κοέλο έχει υποστηρίξει πως εκείνος είναι το βοσκόπουλο) ξαπλώνει στο κατώφλι μιας εκκλησίας και ονειρεύεται ότι θα βρει έναν θησαυρό στις Πυραμίδες της Αιγύπτου. Πράγματι ταξιδεύει ως εκεί. Αρχίζει να σκάβει, αλλά τον συλλαμβάνει μια ομάδα ληστών. Ενώ τον ανακρίνουν, τους διηγείται ότι ο θησαυρός ήταν όνειρο. Τότε τον ξυλοκοπούν σχεδόν μέχρι θανάτου και προτού αποχωρήσουν ο αρχηγός τού αποκαλύπτει σκωπτικά πως είχε δει κι εκείνος το ίδιο όνειρο μια φορά που ξάπλωνε έξω από κάποιο ισπανικό ξωκκλήσι. Ο μικρός βοσκός, όλος χαρά, παίρνει τον δρόμο της επιστροφής και φθάνει στην ίδια εκκλησία στην Αργεντινή, όπου ξεθάβει ένα σωρό χρυσά νομίσματα.

Εγωκεντρικός και προληπτικός

Ο τρόπος όμως που ζει ο Πάολο Κοέλο είναι συνεπής με τα όσα πιστεύει. Ως γνήσιος προληπτικός, δεν κάθεται σε τραπέζι με 13 άτομα, δεν χρησιμοποιεί ποτέ τη λέξη «τέλος» και στο παρελθόν είχε εμπλακεί με τη μαύρη μαγεία.

Γεννήθηκε το 1947 στο Ρίο. Κάποια στιγμή, και ενώ ήταν μαθητής σε ιησουιτικό σχολείο, μπλέχθηκε σε καβγά με άλλους εφήβους και οι γονείς του, νομίζοντας πως έχασε τα λογικά του, τον έκλεισαν σε νευρολογική κλινική, όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Νέος και χίπης, τη δεκαετία του '60, πειραματίστηκε με ναρκωτικά, με εξωγήινους και με τη φιλοσοφία του Καρλ Γιουνγκ. Για πολλά χρόνια αποκήρυξε τον καθολικισμό. Σήμερα όμως το απολωλώς πρόβατο επέστρεψε στο «καλό δρόμο». Υποστηρίζει βέβαια ότι αρνείται να φιλήσει το χέρι του Πάπα. Ζει με τη σύζυγό του Κριστίνα, άτεκνος, μεταξύ της Κοπακαμπάνα του Ρίο και των γαλλικών Πυρηναίων.

Ο φανατικός εγωκεντρισμός του είναι φανερός στη διαδικτυακή του διεύθυνση. «Εχει κάποιος δει "Το μυστικό";» διαβάζουμε στα γράμματα ή στον διάλογο μεταξύ «οπαδών». Με αγγελία του στο Διαδίκτυο ο Κοέλο προσκαλούσε προσφάτως τους δέκα πρώτους αναγνώστες οι οποίοι θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμά του να τον ακολουθήσουν ως την Ισπανία για τον εορτασμό του Αγίου Ιωσήφ στις 19 Μαρτίου. «Είμαστε μαχητές που πιστεύουμε στα όνειρα, στα θαύματα, στους οιωνούς» σημείωσε. Την επόμενη ημέρα εκατό «κοελικοί» (από την Ιαπωνία ως τη Βόρεια και Νότια Αμερική) εξέφραζαν την επιθυμία να τον ακολουθήσουν ως την άλλη πλευρά του κόσμου.
Η ψευδαίσθηση του βιώματος

Η ψευδαίσθηση που συνεπαίρνει συνήθως τους αναγνώστες του Κοέλο, πως μιλάει απευθείας στους ίδιους, βασίζεται στο ότι οι περισσότερες ιστορίες του είναι εμπνευσμένες από βιώματα των αναγνωστών του. Η Κριστίνα Λαμπ των Sunday Times συνάντησε τον συγγραφέα το 2003 με πρόθεση να του πάρει συνέντευξη. Η δημοσιογράφος είχε μόλις επιστρέψει από τον πόλεμο του Ιράκ και του διηγήθηκε ορισμένες ιστορίες. Εναν χρόνο αργότερα της έστειλε το προσχέδιο του Ζαχίρ.

Στο τελευταίο του μυθιστόρημα Η μάγισσα του Πορτομπέλο η Αθηνά, ο κεντρικός χαρακτήρας, μια τσιγγάνα από τη Ρουμανία, βασίζεται στη συνάντηση του Κοέλο με μια ρουμάνα αεροσυνοδό σε μια διάλεξή του στη Βιέννη πριν από μερικά χρόνια. Βγήκαν έξω για φαγητό και αργότερα διέσχισαν μαζί τη Ρουμανία.

Σε αυτό το παραμύθι ένας θλιμμένος εραστής προσπαθεί να γράψει το χρονικό κάποιας Αθηνάς που έχει υιοθετηθεί από λιβανέζους χριστιανούς. Ζει στο Λονδίνο, όπου βρίσκεται και η περιοχή του Πορτομπέλο, και εκεί ανακαλύπτει ότι διαθέτει υπερφυσικές ιδιότητες.

Προσπαθώντας να ξεφύγει από τη μοίρα που της επιφύλαξαν οι συντοπίτες της, οι οποίοι την αποκαλούν μάγισσα, δραπετεύει σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και ελευθερίας στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή κερδίζοντας παντού «πιστούς».

Αυτό όμως προκαλεί ένα κυνήγι μαγισσών το οποίο καταλήγει σε τραγωδία. Αλλά ο βιογράφος της αδυνατεί να γράψει αντικειμενικά και έτσι σκιαγραφεί το μυστήριο που ονομάζεται Αθηνά μέσω τρίτων προσώπων τα οποία έζησαν κοντά της.

«Κανείς δεν ανάβει το λυχνάρι για να το κρύψει πίσω από την πόρτα: ο σκοπός του φωτός είναι να φέρει περισσότερο φως γύρω του, να ανοίξει μάτια, να αποκαλύψει τα θαύματα που υπάρχουν γύρω μας. Κανείς δεν θυσιάζει το σημαντικότερο πράγμα που έχει: την αγάπη. Κανείς δεν εναποθέτει τα όνειρά του στα χέρια εκείνων που μπορεί να τον καταστρέψουν. Εκτός από την Αθηνά» γράφει ο Κοέλο. Δεν απορούμε που το βιβλίο είναι αφιερωμένο «σε όσους σκέφτονται πέρα από τον ορίζοντά τους».


Αποφθέγματα
 

Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει.

Όταν έχουμε τους μεγάλους θησαυρούς μπροστά μας δεν το παίρνουμε είδηση.

Η ευλογία που δεν είναι καλοδεχούμενη μετατρέπεται σε κατάρα.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Το πέμπτο βουνό

Όταν κάποιος βαδίζει σταθερά στον προορισμό του, πολλές φορές αναγκάζεται να βγαίνει λίγο από την πορεία του.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Μπρίντα

Οτιδήποτε κάνει ο άνθρωπος μπορεί να τον φέρει πιο κοντά στην Υπέρτατη Σοφία, αρκεί να το κάνει με αγάπη στην καρδιά.

Είμαστε υπεύθυνοι για το σύμπαν επειδή είμαστε το σύμπαν.

Για να βαδίσεις στο μονοπάτι της σοφίας πρέπει να μη φοβάσαι να κάνεις λάθη.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Ο διάβολος και η δεσποινίδα Πριμ

Μόνο οι δειλοί κρύβονται πίσω απ’ τη σιωπή.

Όποιος αγαπάει περιμένοντας ανταμοιβή χάνει τον καιρό του.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα

Είναι ανώφελο να μιλάς γι αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της.

Η αγάπη δε θέτει πολλά ερωτήματα, γιατί αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, αρχίζουμε και να φοβόμαστε.

Ίσως είναι ο φόβος να σε περιφρονήσουν, να μη γίνεις αποδεκτός, ο φόβος μήπως σπάσει η μαγεία.

Μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά έτσι είναι. Γι αυτό δεν κάνουμε ερωτήσεις αλλά ενεργούμε.

Καμιά μέρα δεν είναι όμοια με την άλλη. Κάθε πρωί έχει το ξεχωριστό του θαύμα, τη μαγική στιγμή του, όπου οι γέρικοι κόσμοι καταρρέουν και ξεπροβάλλουν καινούριοι αστερισμοί!

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Το ημερολόγιο ενός μάγου

Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι προσωπική και δεν υπάρχει πρότυπο για να το μεταφέρεις στους άλλους.

Μια απειλή δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτα αν δεν γίνει αποδεκτή.

Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων.

Το να διδάσκεις είναι να δείχνεις αυτό που είναι δυνατό.

Το να μαθαίνεις είναι να το κάνεις δυνατό για τον εαυτό σου.

Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου μας είναι οι βεβαιότητές μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάς πως και η επίθεση και η φυγή αποτελούν μέρος της μάχης. Αυτό που δε βοηθάει είναι το να στέκεις παραλυμένος από το φόβο.

Ένας εχθρός αντιπροσωπεύει πάντα την αδύναμη πλευρά μας, που μπορεί να είναι ο φόβος του φυσικού πόνου αλλά και η πρόωρη αίσθηση της νίκης ή η επιθυμία να εγκαταλείψουμε τη μάχη, λέγοντας πως δεν αξίζει τον κόπο.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός

Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες.

Θάρρος. Ξεκινώντας το ταξίδι με αυτή τη λέξη και συνεχίζοντας με πίστη στο Θεό, θα φτάσεις εκεί όπου έχεις ανάγκη να φτάσεις.

Ο πολεμιστής του φωτός επιμένει στη θέληση του, αλλά ξέρει να περιμένει την καλύτερη στιγμή.