Το «Rovaniemi 300» είναι ένας απαιτητικός αγώνας επιβίωσης για τους συμμετέχοντες, καθώς οι αθλητές δεν έχουν καμία βοήθεια από τη διοργάνωση και είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τη διαχείριση των προμηθειών και του χρόνου τους.
Εκεί βρέθηκαν για δεύτερη συνεχόμενη φορά (αλλά στην ανώτερη κατηγορία) η Ινώ Στεφανή με τον Σπύρο Χρυσικόπουλο, έχοντας την συμπαράσταση της Ford Ελλάς. Οι θαρραλέοι Έλληνες, μετά την περσινή τους επιτυχία στο «Rovaniemi 150», ήθελαν φέτος να κάνουν πράξη ένα ακόμα πιο τρελό όνειρο: να συμμετάσχουν μεν στον ίδιο αγώνα, αλλά στην ανώτερη και πιο extreme κατηγορία, στην οποία οι αθλητές καλούνται να καλύψουν με τα πόδια σε 120 ώρες μια διαδρομή συνολικού μήκους 300 χιλιομέτρων.
Αν μη τι άλλο, για κάθε ανθρώπινο οργανισμό το «Rovaniemi 300» είναι μία εξόχως απαιτητική και εξαντλητική δοκιμασία, στην οποία όλοι οι συμμετέχοντες καλούνται να καλύψουν (άλλοτε τρέχοντας και άλλοτε περπατώντας) μία απόσταση συνολικού μήκους 300 χλμ. στον Αρκτικό Κύκλο, σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος που πολλές φορές φτάνουν έως και τους -30°C.
Σε αυτόν τον μαραθώνιο, οι πολικές θερμοκρασίες καταπονούν ιδιαίτερα το σώμα, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη και απρόβλεπτη την προσπάθεια επιβίωσης των αθλητών, οι οποίοι, καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα είναι υποχρεωμένοι να σέρνουν μαζί τους ένα έλκηθρο φορτωμένο με όλο τον εξοπλισμό τους (όπως φαγητό, νερό, ρούχα κλπ). Βλέπετε, οι κανόνες στο απαιτητικό «Rovaniemi 300» απαγορεύουν αυστηρά κάθε είδους εξωτερική βοήθεια από τη διοργάνωση, η οποία επεμβαίνει μόνο σε περίπτωση εγκατάλειψης.
Η προσπάθεια της Ινώ Στεφανή και του κολυμβητή υπερ-αποστάσεων Σπύρου Χρυσικόπουλου ξεκίνησε τον Φεβρουάριο που μας πέρασε, λίγο πριν από το ξεκίνημα της πανδημίας. Οι πολικές θερμοκρασίες εκείνης της περιόδου και οι πολύ δυνατοί άνεμοι, ανέβαζαν ακόμα πιο ψηλά τον βαθμό δυσκολίας της όλης προσπάθειας. Το πρώτο βράδυ βρήκε το ελληνικό δίδυμο στο 60ό χλμ. της διαδρομής, ενώ αμέσως μετά την ολοκλήρωση του 80ού, η Ινώ και ο Σπύρος αποφάσισαν να κάνουν την πρώτη τους στάση.
Τις επόμενες ωστόσο ώρες ο καιρός άρχισε να δείχνει τα δόντια του, με την έντονη χιονοθύελλα να καλύπτει πλήρως όλα τα μονοπάτια και σημάδια κατά μήκος της διαδρομής. Η δύναμη όμως που έκρυβαν μέσα τους τόσο η Ινώ όσο και ο Σπύρος ήταν αστείρευτη. Έτσι, οι Έλληνες αθλητές κατάφεραν να βρουν το δρόμο τους και με τη βοήθεια GPS να συνεχίσουν προς τον στόχο τους, φτάνοντας έως και το 100ό χλμ. της διαδρομής. Όμως από εκεί και πέρα η συνέχεια του ταξιδιού για την Ινώ και τον Σπύρο ήταν αδύνατη, καθώς και οι δύο είχαν φτάσει κυριολεκτικά στα όριά τους και για την περίσταση, σε προχωρημένη αφυδάτωση, εξαιτίας του δυνατού αέρα που τους εμπόδιζε να ανάψουν φωτιά και να λιώσουν πάγο για να πιουν νερό.
Έτσι, έπειτα από λίγη ώρα, πάρθηκε η απόφαση να ολοκληρώσουν στο σημείο αυτό την προσπάθειά τους, ώστε να μη θέσουν σε περαιτέρω κίνδυνο την υγεία ή τη σωματική τους ακεραιότητα.
«Ήταν μια ώριμη απόφαση που αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν η σωστή», δήλωσε ο Σπύρος. Και συμπλήρωσε: «Είναι προτιμότερο να τολμάς και να μην έχεις τελικά το επιθυμητό αποτέλεσμα, παρά να μην τολμάς καθόλου. Όταν τερματίζεις την προσπάθειά σου πριν την ολοκλήρωσή της, δεν είναι αποτυχία. Είναι μια έντονη στιγμή που μετατρέπεται σε δύναμη και πείσμα, ώστε να θέσεις άμεσα τον επόμενο μεγάλο στόχο. Και όταν έρθει η επιτυχία, τότε έχει άλλη αξία, γιατί ξέρεις πόσο κόπιασες προκειμένου να τα καταφέρεις! Κάπου εκεί ανακαλύπτεις τη δύναμή σου».
Από τη μεριά της, η Ινώ δήλωσε: «Το "Rovaniemi 300" είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Παίζεις με τις πιθανότητες... και αυτό είναι το παιχνίδι. Πότε δεν ξέρεις αν θα τα καταφέρεις όσο καλά προετοιμασμένος κι αν είσαι. Είχαμε εξαντλήσει κυριολεκτικά κάθε όριο και περιθώριο αντοχής. Ήταν απλά αδύνατο να συνεχίσουμε. Όμως, τα όνειρα δεν έρχονται να σε βρουν. Πρέπει να τα κυνηγάς συνέχεια.»
Στο φετινό «Rovaniemi 300» πάνω από το 70% των συμμετεχόντων εγκατέλειψαν τελικά τις προσπάθειες τους εξαιτίας της χιονοθύελλας, και μόνο τρεις αθλητές με τα πόδια κατάφεραν να τερματίσουν, καθώς τις ώρες που διήρκησε η χιονοθύελλα κατάφεραν να βρουν καταφύγιο και να προστατευτούν.
Νίκος Τσάδαρης