Παραδόθηκε το πρωί της Τρίτης τον εφέτη ανακριτή της υπόθεσης του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, Σωτήρη Μπακαΐμη, το πόρισμα του ΕΜΠ – γνωστό και ως πόρισμα Κορώνη- που μεταξύ άλλων δίνει απαντήσεις και στο ερώτημα από τι θα μπορούσε να έχει προέλθει η πυρόσφαιρα μετά τη σύγκρουση του Ιntercity με την εμπορική αμαξοστοιχία.
Κατά πληροροφορίες, το πόρισμα του καθηγητή του εργαστηρίου Τεχνολογίας Καυσίμων και Λιπαντικών της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Δημήτρη Καρώνη, αριθμεί περισσότερες από 130 σελίδες και η απάντηση που δίνεται στο ερώτημα από τι προκλήθηκε η πυρόσφαιρα, είναι ότι μπορεί να δημιουργηθεί από τα έλαια σιλικόνης.
Τα έλαια σιλικόνης υπό συνθήκες τόξου, όπως συνέβη και στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, μπορούν να δημιουργήσουν πυρόσφαιρα, και αυτό διότι τα έλαια σε θερμοκρασίες άνω των 330 βαθμών Κελσίου αναφλέγονται, είναι, σύμφωνα με δικαστικές πηγές, το βασικό συμπέρασμα της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης του καθηγητή Καρώνη.
Συγκεκριμένα στο συγκεκριμένο σημείο της έκθεσης αναφέρονται τα ακόλουθα: «[…] Με βάση τις ανωτέρω παρατηρήσεις, ο σχηματισμός πύρινης σφαίρας υπό συνθήκες ηλεκτρικού τόξου υψηλής έντασης ρεύματος είναι εφικτός. Αυτό σημαίνει πως και στην περίπτωση του υπό διερεύνηση τραγικού δυστυχήματος είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, αφού έχουν καταγραφεί αναλαμπές που αποδίδονται σε ηλεκτρικό τόξο. Σύμφωνα με τις σχετικές βιβλιογραφικές αναφορές, η επίδραση του ηλεκτρικού τόξου οδηγεί στον σχηματισμό αερίων που περιλαμβάνουν κυρίως υδρογόνο, καθώς και ακετυλένιο και μεθάνιο. Από τη διάρρηξη των τοιχωμάτων του μετασχηματιστή της επιβατικής αμαξοστοιχίας (η μόνη που ανεφλέγη) εξήλθε όχι μόνο έλαιο, αλλά και τα αέρια που προέκυψαν από τη διάσπαση του ελαίου σιλικόνης.
Το υδρογόνο και το ακετυλένιο έχουν πολύ χαμηλή ελάχιστη ενέργεια έναυσης (minimum ignition energy, MIE), ευρέα όρια αναφλεξιμότητας και υψηλή ταχύτητα φλόγας. Τα πολύ ευρέα όρια αναφλεξιμότητας των δύο αερίων σημαίνουν ότι είναι πολύ εύκολο να σχηματιστεί αναφλέξιμο μίγμα στον αέρα. Η χαμηλή ενέργεια έναυσης και τα ευρέα όρια αναφλεξιμότητας των δύο αερίων σημαίνουν την ευκολία έναυσής τους ακόμη και από τους σπινθήρες από την τριβή των τροχιών στις σιδηροτροχιές».
Οσο για το αν είναι δυνατή η καύση του ελαίου (σιλικόνης) ψύξης των μετασχηματιστών και υπό ποιες συνθήκες, δίνεται η ακόλουθη απάντηση: «[…] Οσον αφορά την καύση, τα έλαια σιλικόνης με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να αναφλεγούν όταν η θερμοκρασία στον χώρο υπερβεί τους 300 βαθμούς Κελσίου και εν συνεχεία να καούν.
Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, η θερμοκρασία του μετασχηματιστή θεωρείται υπερβολική όταν υπερβαίνει τους 155 βαθμούς Κελσίου στην περιέλιξη του μετασχηματιστή και τους 90 βαθμούς στο υγρό σιλικόνης. Επομένως, η θερμοκρασία των ελαίων πρέπει να ήταν στην περιοχή των 90 βαθμών και κατά συνέπεια πολύ χαμηλότερη του σημείου ανάφλεξης των ελαίων. Αρα, όσον αφορά την καύση, είναι λογικό να υποτεθεί ότι τα έλαια σιλικόνης συμμετείχαν στην πυρκαγιά λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν μετά την ανάπτυξη της πύρινης σφαίρας»