Όσο κι αν αλλάζει ο κόσμος, ένα πράγμα παραμένει σταθερό: ο ρόλος του μπαμπά είναι καθοριστικός στη ζωή ενός παιδιού. Κι όχι μόνο συναισθηματικά. Η σύγχρονη νευροβιολογία της αγάπης — όπως την περιγράφει η δρ. Anna Meechan, που μελετά την πατρότητα συνδυάζοντας βιολογία και κοινωνικές επιστήμες — δείχνει ότι η ουσιαστική συμμετοχή ενός πατέρα μπορεί να επηρεάσει βαθιά την ευημερία και την ψυχική ανθεκτικότητα του παιδιού, από την παιδική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή.
Κι ενώ πολλοί μπαμπάδες σκέφτονται ότι «η μαμά ξέρει καλύτερα», η αλήθεια είναι πως η πατρότητα έχει τη δική της, μοναδική δύναμη.
Ακολουθούν τα 6 πράγματα που, σύμφωνα με την επιστήμη, κάνουν τη μεγαλύτερη διαφορά.
1. Να είναι πραγματικά παρόντες
Δεν αρκεί να ζουν κάτω από την ίδια στέγη — τα παιδιά χρειάζονται έναν μπαμπά που υπάρχει στη ζωή τους, που συμμετέχει, που θέτει όρια χωρίς να χάνει την ευγένεια, τη στοργή και τη διάθεσή του να προσαρμόζεται.
Τα σταθερά όρια από έναν στοργικό πατέρα μεταφράζονται σε αίσθηση ασφάλειας.
Ακόμη κι αν το παιδί τα δοκιμάζει… (και θα τα δοκιμάσει).
2. Να κάνουν «φασαρία» και σωματικό παιχνίδι
Όσο κι αν ακούγεται χαριτωμένο, δεν είναι απλώς παιχνίδι — είναι αναπτυξιακό εργαλείο.
Το «άγριο» παιχνίδι, οι παλαβές πάλες, τα γέλια και τα κυνηγητά βοηθούν το παιδί να:
- μάθει το «δούναι και λαβείν» στις κοινωνικές σχέσεις
- εξασκηθεί στην ανθεκτικότητα («πέφτω – σηκώνομαι»)
- γνωρίσει τον κίνδυνο με ασφάλεια
- δεθεί βαθιά με τον μπαμπά του
Δεν είναι τυχαίο: οι μπαμπάδες το κάνουν ενστικτωδώς — και σωστά.
3. Να παίζουν με τον δικό τους τρόπο
Πολλοί άνδρες πιστεύουν ότι πρέπει να παίζουν με το παιδί «όπως η μαμά».
Λάθος.
Τα παιδιά δεν χρειάζονται δύο όμοιους γονείς· χρειάζονται δύο διαφορετικές σχέσεις.
Το παιχνίδι με τον μπαμπά είναι:
- πιο σωματικό
- πιο φαντασιακό
- πιο απρόβλεπτο
- πιο ελευθερωτικό
Και αυτό είναι πολύτιμο. Δεν χρειάζεται τελειότητα — μόνο συμμετοχή και χαρά.
(Και, ναι… κάνει καλό και στους ενήλικες.)
4. Να τα αποδέχονται όπως είναι
Στην προεφηβεία και στην εφηβεία, τα παιδιά συχνά απομακρύνονται.
Εκεί ο μπαμπάς έχει μία μεγάλη δοκιμασία: να μην προσπαθήσει να τα αλλάξει.
Η αποδοχή από τον πατέρα:
- ενισχύει ουσιαστικά την αυτοπεποίθηση
- δημιουργεί ψυχική αντοχή
- συμβάλλει σε καλύτερη ψυχική υγεία
- επηρεάζει επιδόσεις στο σχολείο και αργότερα στην καριέρα
Η αποδοχή είναι συναισθηματική «ασπίδα» που μένει για πάντα.
5. Να περνούν χρόνο — ειδικά με τους εφήβους
Ο πιο πολύτιμος πόρος του μπαμπά δεν είναι τα δώρα, ούτε οι συμβουλές· είναι ο χρόνος του.
Ειδικά οι έφηβοι διψούν για αναγνώριση από τον πατέρα τους. Μπορεί να μην το δείχνουν, αλλά το χρειάζονται περισσότερο από ποτέ.
Λίγες ώρες την εβδομάδα μπορούν να αλλάξουν μια ολόκληρη σχέση.
6. Να δίνουν επιβεβαίωση — όχι τελειότητα
Όλοι οι άνθρωποι, σε οποιαδήποτε ηλικία, κουβαλούν μέσα τους μια βαθιά ανάγκη:
την επιβεβαίωση του πατέρα.
Κι όταν αυτή δεν υπάρχει, το κενό είναι μεγάλο.
Ένας καλός μπαμπάς:
- αναγνωρίζει τα λάθη του
- ζητάει συγγνώμη όταν χρειάζεται
- αποδέχεται το παιδί και τον εαυτό του
- μαθαίνει και εξελίσσεται μαζί με το παιδί
Το σημαντικό δεν είναι να είναι τέλειος.
Το σημαντικό είναι να είναι εκεί — παρών, ειλικρινής, αληθινός.
Αυτό είναι που χτίζει έναν πατέρα.
Και αυτό είναι που αλλάζει ένα παιδί για πάντα.
Διαβάστε ακόμα: Αυτός είναι ο 22χρονος Κρητικός που πήρε 1 εκατ. ευρώ για να σώσει τη Γη