Τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου 1976 η Ελλάδα συγκλονίζεται από μια είδηση που ξεπερνά κάθε όριο τραγωδίας: επτά παιδιά, ηλικίας από 7 έως 16 ετών, που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία, πεθαίνουν μέσα σε λίγες ώρες μετά από μετάγγιση αίματος σε νοσοκομεία του Αγρινίου και της Λάρισας. Τα συμπτώματα επαναλαμβάνονται με τρομακτική ακρίβεια – απότομο σοκ, κυάνωση, υψηλός πυρετός και ρίγη. Οι οικογένειες, οι γιατροί και ολόκληρη η κοινωνία αδυνατούν να κατανοήσουν πώς η θεραπεία ρουτίνας που κρατούσε αυτά τα παιδιά στη ζωή μετατρέπεται σε θανατηφόρο παγίδα.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κυκλοφορούν θεωρίες και φήμες. Από υποτιθέμενη διακοπή ρεύματος που αλλοίωσε τις φιάλες αίματος, μέχρι σενάρια για βρώμικα εργαλεία και «σαμποτάζ» από οικονομικά συμφέροντα. Οι μαρτυρίες των γονέων περιγράφουν εικόνες πανικού τη στιγμή που ξεκινούσε η μετάγγιση: σπασμοί, εμετοί, απόλυτη κατάρρευση του οργανισμού μέσα σε λίγα λεπτά. Το σοκ είναι τέτοιο ώστε η υπόθεση φτάνει άμεσα στη Βουλή.
Οι τοξικολογικές και μικροβιολογικές εξετάσεις, που διεξάγονται στο Ινστιτούτο Παστέρ και την Ιατροδικαστική Υπηρεσία, αποκαλύπτουν την αλήθεια. Μία από τις παρτίδες αίματος που διατέθηκαν στα δύο νοσοκομεία, η παρτίδα υπ’ αριθμ. 1350, δεν είχε ποτέ αποστειρωθεί με κλιβανισμό. Αντί για ασφαλές αίμα, οι φιάλες περιείχαν μικροβιακό φορτίο ικανό να προκαλέσει άμεση σηψαιμία. Το ανθρώπινο λάθος αποδεικνύεται μοιραίο.
Την ώρα που η έρευνα για τον εντοπισμό υπευθύνων βρίσκεται σε εξέλιξη, οι κατηγορίες στρέφονται προς τον αρμόδιο εργαζόμενο του Εργοστασίου Αιμοδοσίας του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Πειραιά. Οι πληροφορίες αποκαλύπτουν ότι ο κλιβανιστής είχε βαρύ πειθαρχικό παρελθόν, ακόμη και θητεία στη φυλακή. Παρ’ όλα αυτά, το μεγαλύτερο δράμα έμελλε να ακολουθήσει.
Στις 6 Μαρτίου 1976 ασκείται πειθαρχική δίωξη κατά του κλιβανιστή. Τρεις ημέρες αργότερα, ο διευθυντής του Αιματολογικού Τμήματος του νοσοκομείου, ο 60χρονος γιατρός Ηλίας Πολίτης, δίνει τέλος στη ζωή του στο διαμέρισμά του. Παρότι δεν είχε κατηγορηθεί από καμία πλευρά, νιώθει ότι το βάρος της τραγωδίας πέφτει πάνω του. Ήταν ένας επιστήμονας με σπουδαίο κοινωνικό έργο: πρωτοπόρος της εθελοντικής αιμοδοσίας, δημιουργός αιμοδοτικών κέντρων σε όλη τη χώρα, άνθρωπος που πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του και στήριξε κρίσιμες επιχείρησεις αιμοδοσίας σε δύσκολες εθνικές στιγμές.
Ο θάνατός του σφραγίζει την πιο σκοτεινή σελίδα αυτής της υπόθεσης. Μια σειρά από τραγικά γεγονότα –ένα ανθρώπινο λάθος, επτά αθώες παιδικές ζωές που χάνονται ακαριαία και ένας γιατρός που δεν αντέχει το ηθικό βάρος– αφήνουν πίσω τους μια πληγή που για χρόνια θα στοιχειώνει το σύστημα υγείας και τη συλλογική μνήμη.
Ήταν μια τραγωδία που ανέδειξε τις παθογένειες, τις ελλείψεις και την ευθύνη της οργανωμένης πολιτείας, αλλά και μια υπενθύμιση ότι η αμέλεια, ακόμη και από ένα μόνο άτομο, μπορεί να έχει ανυπολόγιστο κόστος. Ένα γεγονός που μέχρι σήμερα αντιμετωπίζεται ως ένα από τα πιο οδυνηρά λάθη στην ιστορία της ελληνικής ιατρικής.
Διαβάστε ακόμα: Νέα 24ωρη απεργία των ταξί στην Αττική – Προειδοποιήσεις για κλιμάκωση μετά τις γιορτές