Η πιο αποτυχημένη ταπετσαρία όλων των εποχών - Τη χρησιμοποιούμε σήμερα με άλλον τρόπο

Το 1957, δύο άντρες είχαν μια παράξενη ιδέα: να κολλήσουν δύο πλαστικές κουρτίνες μπάνιου μεταξύ τους και να παγιδεύσουν αέρα ανάμεσά τους. Ο Άλφρεντ Φίλντινγκ και ο Μαρκ Σαβάν σκέφτηκαν ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει μοντέρνα ταπετσαρία. Ήθελαν να φέρουν στο σπίτι των Αμερικανών μια νέα εποχή design. Μια εποχή… με φυσαλίδες στους τοίχους.

Κανείς δεν το ήθελε. Οι έμποροι διακόσμησης γέλασαν. Οι καταναλωτές το θεώρησαν αστείο. Η ιδέα θεωρήθηκε αποτυχία. Δεν στόλιζε, δεν κάλυπτε, δεν πουλούσε. Ήταν, για την εποχή, η πιο αποτυχημένη ταπετσαρία που σχεδιάστηκε ποτέ.

Δεν το έβαλαν κάτω. Την ίδια ακριβώς τεχνική προσπάθησαν να την πουλήσουν ως θερμομόνωση για θερμοκήπια. Πάλι απέτυχαν. Η αγορά δεν ήθελε πλαστικό με φυσαλίδες ούτε στους τοίχους, ούτε στα φυτά. Οι δύο εφευρέτες έμειναν με έναν ρολό από κάτι που κανείς δεν ήξερε πού να το βάλει.

Μέχρι που ήρθε η IBM. Η εταιρεία ήθελε να στείλει τους πρώτους της υπολογιστές με ασφάλεια. Τα μηχανήματα ήταν εύθραυστα, βαριά και ακριβά. Το χαρτί και τα υφάσματα που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε δεν προστάτευαν αρκετά. Έψαχναν λύση. Οι δύο αποτυχημένοι ταπετσάδες ήρθαν με το πλαστικό τους και… το θαύμα έγινε.

Η IBM άρχισε να τυλίγει τους υπολογιστές της με Bubble Wrap. Το προϊόν απέκτησε όνομα, ρόλο και σκοπό. Και αντί να διακοσμεί τοίχους, άρχισε να προστατεύει τεχνολογικά θαύματα. Μέσα σε λίγα χρόνια, κάθε συσκευασία με κάτι εύθραυστο είχε αυτό το διαφανές πλαστικό με τις μικρές φυσαλίδες.

Η εταιρεία των δύο αντρών ονομάστηκε Sealed Air Corporation. Από την πιο αποτυχημένη ταπετσαρία, σήμερα βγάζει πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Το Bubble Wrap μπήκε σε κάθε σπίτι, αποθήκη και κουτί αποστολής. Ακόμα και στα δάχτυλά μας – για εκείνες τις μικρές στιγμές που απλώς… σπάμε φυσαλίδες για την απόλαυση.

Αυτό που ξεκίνησε σαν λάθος, έγινε ανάγκη. Κι αυτό που κανείς δεν ήθελε στον τοίχο του, βρίσκεται σήμερα σε ό,τι πιο πολύτιμο στέλνουμε.

Πηγή: sportime.gr