Ξεκινώντας την πρωινή βόλτα στα συνήθως δυσάρεστα madata της χθεσινής βραδιάς και της επικαιρότητας όπως συνηθίζω όλα αυτά τα 18 χρόνια, προκειμένου να ενημερωθώ και να ενημερώσω, νιώθω πως θέλω να μοιραστώ, να επικοινωνήσω και από το μέσο αυτό, από την φωνή μου αυτή, την χθεσινή μου απώλεια.
Ο αγαπημένος μου κύριος Φώτης, ο παππούς των παιδιών μου, ο πατέρας του συζύγου μου, ο αγαπητός μας ... παππούς, έφυγε από την ζωή τούτη, έτσι γαλήνια, με προβλήματα υγείας ένα μήνα τώρα, στα 87 του χρόνια.
Είναι από τις περιπτώσεις ανθρώπου που δεν συναντάς εύκολα. Είναι αυτό που λέμε άγιος άνθρωπος και το εννοείς. Ήσυχος, μικροκαμωμένος άνθρωπος, αγαπητός σε όλους, με χιούμορ, με διάθεση βοήθειας για όλους και κυρίως ... αγαπητός σε όλα τα παιδιά που συναντούσε και φυσικά στα δικά μου
Παππούλη τον φώναζαν τα δικά μου τα παιδιά που λάτρευε και τον λάτρευαν. Πάντα διαθέσιμος για παιχνίδι και αστεία.
Μοιράστηκε την ζωή του με την κυρία Ισμήνη και την ανατροφή των παιδιών του κυριολεκτικά. Εργαζόμενοι και οι δύο σε βάρδιες αντίθετες, για να μεγαλώσουν δύο παιδιά μόνοι τους σε μια Αθήνα απαιτητική, έκανε, για την εποχή του, αυτό που μέχρι σήμερα σπανίζει: εφαρμογή απόλυτη της ισότητας στην πράξη.
Έξυπνα η κυρία Ισμήνη βάφτιζε ανδρικές δουλειές το τάισμα των παιδιών, το σίδερο, την σκούπα και εκείνος πάντα πρόθυμα και χαμόγελο έκανε
Η εικόνα που θα έχω εγώ πάντα στο μυαλό μου είναι τα παιχνίδια με τα παιδιά μου, το ανακάτεμα που έκαναν στα λιγοστά του μαλλιά, το σίδερο που έκανε με πολύ σχολαστικότητα και αγάπη στα ρουχαλάκια του νεογέννητου πρώτου μου γιου που πήρε και το όνομά του και πάντα ευχόμουν να πάρει και τον χαρακτήρα του.
Άνθρωπος - αγάπη που δεν συναντάς εύκολα στο διάβα σου
Εξαιρετικός ψάλτης, δεξιός, με σπουδές στην βυζαντινή μουσική, αγαπητός σε όλους στον κύκλο της εκκλησίας για την αγνότητα και την βαθιά του πίστη
Πολλές φορές όταν με ρωτούσαν για τον πεθερό μου έλεγα, άγιος άνθρωπος και το εννοούσα γιατί το είχα βιώσει και η ίδια και τα παιδιά μου αλλά και από όσα έβλεπα στον σύζυγο μου για τον τρόπο που τον είχε μεγαλώσει
Ποτέ τυπικός αλλά πάντα με ψυχή και αγάπη για όλους μας
Έχασα τον δικό μου τον πατέρα όταν περίμενα το δεύτερο παιδί μου, βιαστικά και γρήγορα αλλά μέσα από εκείνο ένιωθα πάντα την πατρική αγάπη που μου έλειπε
Σήμερα η οικογένεια του madata πενθεί για τον αγαπημένο της πατέρα και φανατικό αναγνώστη της. Πάντα θα έπαιρνε τηλέφωνο για λάθη ορθογραφικά, έκφρασης ή άλλα και πάντα σημείωνε τα θέματα της ημέρας για να πάει να τα συζητήσει με τα άλλα "παιδιά" στο καφενείο. Ηταν το προφορικό, ζωντανό site μας
Σήμερα αποχαιρετώ με ένα γλυκό χαμόγελο όταν φέρνω στην σκέψη μου έναν δεύτερο πατέρα
Δεν τον αποκάλεσα ποτέ πατέρα αλλά για μένα ήταν ο αγαπημένος μου πατέρας
Καλό ταξίδι πατέρα
Είμαι πολύ σίγουρη ότι πήγες εκεί στον Θεό που πιστεύεις