Όλα τα πιθανά σενάρια και οι επιλογές της Τεχεράνης – Θα γίνει το Ιράν η «Ουκρανία της Μέσης Ανατολής;»
Η παγκόσμια κοινότητα αγωνιά τώρα για την απάντηση της Τεχεράνης στο αιφνιδιαστικό χτύπημα τριών πυρηνικών εγκαταστάσεών της από τις ΗΠΑ.
Ωστόσο , υπάρχει μία εκδοχή πολλή διαφορετική, ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι ένα είδος «διακανονισμού», ώστε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να θέσει ένα “οριακό σημείο” δηλώνοντας την εκπλήρωση όλων των στόχων και το τέλος του πολέμου, μετά το οποίο το Ισραήλ και, κατά συνέπεια, το Ιράν θα σταματήσουν τα πλήγματα.
Αυτή η πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί 100%, αλλά μέχρι στιγμής, εκτός από κάποιες “διαρροές” στα μέσα ενημέρωσης και το άνοιγμα του εναέριου χώρου του Ισραήλ για την εκκένωση πολιτικών πτήσεων δεν υπάρχουν πολλές ενδείξεις γι’ αυτό. Και οι αμοιβαίοι βομβαρδισμοί μετά τα αμερικανικά πλήγματα συνεχίστηκαν.
Η μόνη υπόθεση που μπορεί να γίνει είναι ότι το Ιράν γνώριζε εκ των προτέρων για το χτύπημα στο Fordow, καθώς εκτελούσε κάποιες εργασίες εκεί την προηγούμενη ημέρα. Δεν μπορεί όμως, να αποκλειστεί εντελώς η επιλογή της σταδιακής εξασθένησης του πολέμου, δεδομένων των μεγάλων απωλειών που υπέστη το Ιράν και των μεγάλων κινδύνων να εμπλακούν οι ΗΠΑ στον πόλεμο.
Τα τρία σενάρια της επόμενης μέρας
Εάν ο πόλεμος συνεχιστεί, η Τεχεράνη θα έχει τρεις επιλογές.
Η πρώτη να αποδεχθεί τους όρους των ΗΠΑ για την πυρηνική συμφωνία. Αν και αυτό δεν εγγυάται την παύση των χτυπημάτων από το Ισραήλ, το οποίο σχεδόν δεν κρύβει ότι σκοπεύει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να ανατρέψει την ιρανική κυβέρνηση. Επιπλέον, δεν μπορεί πλέον να υπάρξει καμία αξιοπιστία και οποιαδήποτε σοβαρή στάση σε οποιεσδήποτε δηλώσεις του Τραμπ, αφού υποσχέθηκε την Παρασκευή να δώσει δύο εβδομάδες για να βρει διπλωματικούς τρόπους πριν αποφασίσει αν θα εισέλθει στον πόλεμο ή όχι, και στη συνέχεια χτύπησε δύο ημέρες αργότερα.
Είναι προφανές ότι ο Τραμπ έχει εισέλθει στη λογική του ισραηλινού «κόμματος του πολέμου» και των «γερακιών» στο δικό του περιβάλλον. Και είναι αυτή η λογική που καθορίζει τις ενέργειές του. Και αυτή η λογική είναι απλή – το καθεστώς των αγιατολάχ πρέπει να ανατραπεί.
Το δεύτερο σενάριο είναι να παραμείνει το Ιράν στη θέση του, συνεχίζοντας να ανταλλάσσει χτυπήματα με το Ισραήλ, αλλά όχι να αγγίξει τους Αμερικανούς. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, με υψηλό βαθμό πιθανότητας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ξεκινήσουν νέες επιθέσεις. Επειδή μια εβδομάδα ισραηλινών επιθέσεων έχει ήδη δείξει ότι δεν μπορούν να συντρίψουν το Ιράν από μόνοι τους. Παρά τις απώλειες, οι αρχές στην Τεχεράνη διατηρούν τον έλεγχο της χώρας και τη δυνατότητα αντεκδίκησης.
Το τρίτο είναι να χτυπήσουν τους Αμερικανούς ως απάντηση στους βομβαρδισμούς της Κυριακής, χωρίς να περιμένου νέες επιθέσεις των ΗΠΑ. Και επίσης να προβεί η Τεχεράνη σε άλλες ενέργειες, όπως να μπλοκάρει τα στενά του Ορμούζ.
Η δεύτερη και η τρίτη επιλογή διαφέρουν μεταξύ τους μόνο στο χρονοδιάγραμμα της έναρξης της ανταλλαγής χτυπημάτων μεταξύ του Ιράν και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο πρόεδρος Τραμπ ενημερώνει από τον Λευκό Οίκο τους Αμερικανούς για τις επιθέσεις των ΗΠΑ στο Ιράν
H γεωπολιτική παράμετρος
Εν τω μεταξύ, η γεωπολιτική πτυχή δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Οι χθεσινές αμερικανικές επιθέσεις έδωσαν σε όλους τους εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών και στον Τραμπ προσωπικά μια μοναδική ευκαιρία να σύρουν τις ΗΠΑ σε έναν μακρύ εξαντλητικό πόλεμο, μετατρέποντας το Ιράν στην «Ουκρανία» της Μέσης Ανατολής για την Αμερική.
Επιπλέον, οι συνέπειες για την Ουάσιγκτον, εάν ο πόλεμος πάει σύμφωνα με ένα δύσκολο σενάριο, θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο καταστροφικές από τις συνέπειες για τη Ρωσία. Η Ρωσική Ομοσπονδία ξεκίνησε τον πόλεμο με ένα μικρό δημόσιο χρέος, μεγάλα οικονομικά αποθέματα, θετικό εμπορικό ισοζύγιο στις μέγιστες τιμές για τις εξαγωγές της και μια πλήρως ελεγχόμενη εγχώρια πολιτική κατάσταση.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εισέρχονται στον πόλεμο με ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος, το οποίο όλοι οι ειδικοί αποκαλούν «βόμβα μεγάλης ισχύος» κάτω από την αμερικανική οικονομία (και ο πόλεμος θα επιδεινώσει απότομα αυτό το πρόβλημα) και εσωτερική πολιτική αστάθεια, η οποία, και πάλι, ο πόλεμος θα επιδεινώσει μόνο. Αντιτίθενται πολλοί Ρεπουμπλικάνοι. Εάν οι Αμερικανοί αρχίσουν να υφίστανται απώλειες, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές αναταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες και να οδηγήσει στην κατάρρευση της αμερικανικής κυριαρχίας στον κόσμο.
Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης προβλήματα καθαρά στρατιωτικής φύσης στον αγώνα κατά του Ιράν. Το κυριότερο είναι ότι δεν έχουν στρατό εδάφους στην περιοχή που θα μπορούσε να καταλάβει το Ιράν, όπως έκαναν οι Αμερικανοί με το Ιράκ το 2003. Ως εκ τούτου, η μόνη ελπίδα είναι ότι οι αεροπορικές επιδρομές θα προκαλέσουν τόσο μεγάλη ζημιά στο Ιράν που είτε θα συνθηκολογήσει, είτε θα ανατραπεί από εσωτερικές δυνάμεις. Αλλά δεν είναι γνωστό αν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτό. Επιπλέον, τα αποθέματα βομβών και πυραύλων των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι επίσης απεριόριστα.
Σε αυτήν την κατάσταση, ωστόσο, υπάρχουν τρία βασικά ερωτήματα.
Το πρώτο είναι αν το ίδιο το Ιράν είναι έτοιμο να μετατραπεί σε «Ουκρανία», δημιουργώντας προβλήματα στην Αμερική με κόστος τις δικές της απώλειες. Αν και, όπως γράφτηκε παραπάνω, μπορεί να μην του δοθεί η ευκαιρία να βγει από τον πόλεμο σε συμβιβαστική βάση.
Το δεύτερο είναι αν η Κίνα, η Ρωσία ή άλλες χώρες είναι πρόθυμες να παράσχουν επαρκή υποστήριξη στο Ιράν για να προκαλέσουν σημαντική ζημιά στους Αμερικανούς και να διασφαλίσουν ότι η δύναμή του μπορεί να αντέξει έναν μακρύ πόλεμο και να μην καταρρεύσει σύντομα.
Παρεμπιπτόντως, η ήπια πολιτική του Τραμπ έναντι της Ρωσίας, η οποία εξέπληξε και εξόργισε πολλούς, η άρνηση να ασκήσει ισχυρή πίεση στον Πούτιν και να επιβάλει κυρώσεις, μπορεί να είχε έναν εντελώς πρακτικό στόχο – να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα οποιασδήποτε σημαντικής βοήθειας από τη Ρωσία στο Ιράν. Αν και, κρίνοντας από την τελευταία έκθεση του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος δήλωσε ότι ορισμένες χώρες θα μεταφέρουν τα πυρηνικά τους όπλα στην Τεχεράνη, η θέση της Μόσχας στη σύγκρουση μπορεί να μην είναι τόσο πιστή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το τρίτο και, στην πραγματικότητα, το κύριο ερώτημα είναι τι γίνεται με το Ιράν σχετικά με τη δημιουργία πυρηνικών όπλων; Ήταν πραγματικά κοντά στο να το επιτύχει την παραμονή της ισραηλινής επίθεσης, και αν ναι, πόσο διατήρησε μια τέτοια ευκαιρία μετά τις ισραηλινές και αμερικανικές επιθέσεις; Εάν η πιθανότητα παραμένει, είναι πιθανό η Τεχεράνη να επιταχύνει την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, προκειμένου να τα παρουσιάσει ως επιχείρημα για να απαιτήσει από την Αμερική και το Ισραήλ να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς.
Το διακύβευμα στο παιχνίδι είναι εξαιρετικά υψηλό και το αποτέλεσμά του, εξαρτάται άμεσα από το αν η Αμερική θα συρθεί σε έναν δύσκολο μακροχρόνιο πόλεμο ή όχι.