Ο Νικολά Σαρκοζί επιστρέφει στη δημόσια συζήτηση με έναν τρόπο που λίγοι θα περίμεναν: μέσα από την προσωπική του μαρτυρία για τις 20 ημέρες που πέρασε έγκλειστος στη φυλακή La Santé στο Παρίσι. Το βιβλίο του, με τίτλο «Το ημερολόγιο ενός φυλακισμένου», αναμένεται να κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα και αποτελεί το πρώτο του έργο που καταγράφει λεπτομερώς αυτή την ιδιαίτερη και πολιτικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του.
Η έκδοση γίνεται σε χρονική απόσταση μόλις έντεκα ημερών από την αποφυλάκισή του και συνδέεται άμεσα με την ποινή πέντε ετών φυλάκισης που του επιβλήθηκε για εγκληματική συνωμοσία στη χρηματοδότηση της προεδρικής του καμπάνιας το 2007, με χρήματα που φέρεται να προήλθαν από το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι. Ο Σαρκοζί αρνείται κατηγορηματικά τις κατηγορίες και αναμένει την εκδίκαση της έφεσης την άνοιξη του 2026.
Η ζωή στο κελί και η καθημερινότητα της απομόνωσης
Στο βιβλίο του, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας περιγράφει μια εμπειρία που χαρακτηρίζει μεταμορφωτική. Το ειδικά διαμορφωμένο κελί των εννέα τετραγωνικών μέτρων, όπου κρατήθηκε για λόγους ασφαλείας, έγινε για εκείνον ένας χώρος σιωπής αλλά και έντονης εσωτερικής αναμέτρησης.
Το χαρακτηριστικό απόσπασμα που παραθέτει – «Στη φυλακή δεν υπάρχει τίποτα να δεις και τίποτα να κάνεις... Η εσωτερική ζωή ενισχύεται» – αποτυπώνει το πνεύμα των ημερών του στη La Santé. Όπως σημειώνει, η απομόνωση ήταν εξαντλητική, αλλά άφησε βαθιά σημάδια, κάτι που, όπως λέει, βιώνει κάθε κρατούμενος.
Οι ημέρες του στη φυλακή διαφοροποιήθηκαν σημαντικά από την τυπική εικόνα μιας ποινής υψηλόβαθμου αξιωματούχου. Ο Σαρκοζί βρέθηκε να διαβάζει βιβλία, ανάμεσα στα οποία μια βιογραφία του Ιησού και ο «Κόμης του Μόντε Κρίστο», που αποτέλεσαν συνοδοιπόρους του στη μοναχική καθημερινότητα. Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες, τρεφόταν κυρίως με γιαούρτια, φοβούμενος ενδεχόμενη μόλυνση, ενώ απέφευγε να μαγειρεύει ο ίδιος.
Οι άνθρωποι, οι ήχοι και η πραγματικότητα της φυλακής
Το βιβλίο σκιαγραφεί και το περιβάλλον γύρω του: τις νυχτερινές φωνές, περιστατικά αυτοτραυματισμού άλλων κρατουμένων, καθώς και τις συχνές επισκέψεις του δικηγόρου του. Σε όλα αυτά, ο Σαρκοζί αναγνωρίζει την ανθρωπιά του σωφρονιστικού προσωπικού, κάτι που τόνισε και στην απολογητική του κατάθεση, περιγράφοντας την εμπειρία ως έναν «εφιάλτη» που δεν πίστευε ότι θα ζήσει στα 70 του.
Ένα βιβλίο που κλείνει – ή ανοίγει – ένα κεφάλαιο
Με αυτό το έργο, ο Νικολά Σαρκοζί επιχειρεί να αποτυπώσει την πιο ευάλωτη στιγμή της πολιτικής του διαδρομής. Μέσα από την προσωπική του οπτική, φωτίζει μια εμπειρία που ελάχιστοι πολιτικοί ηγέτες του δικού του διαμετρήματος έχουν γνωρίσει, αφήνοντας το κοινό να διαβάσει μια διαφορετική, ανθρώπινη πλευρά ενός πρώην προέδρου που εξακολουθεί να απασχολεί τη δημόσια σκηνή.
Διαβάστε ακόμα: Νέα σκιά πάνω από την Ευρώπη: Ανησυχία για «προπολεμικό κλίμα»