Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Swansea, σε μια πρόσφατη μελέτη, εντόπισαν ρυθμικές ροές λιωμένου βράχου να αναδύονται από τα βάθη της Γης
Η Αφρική, η δεύτερη μεγαλύτερη ήπειρος του πλανήτη, βρίσκεται σε μια διαδικασία διάσπασης που μοιάζει βγαλμένη από ταινία καταστροφής: μελέτες δείχνουν ότι σύντομα η ήπειρος ενδέχεται να χωριστεί σε δύο ξεχωριστές χερσαίες μάζες. Αυτό το τεράστιο γεωλογικό φαινόμενο εξελίσσεται σταδιακά από τα βορειοανατολικά προς τα νότια και έχει ως επίκεντρο την περιοχή της Αιθιοπίας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Swansea, σε μια πρόσφατη μελέτη, εντόπισαν ρυθμικές ροές λιωμένου βράχου να αναδύονται από τα βάθη της Γης κάτω από την Αιθιοπία, γεγονός που υποδηλώνει τη σταδιακή αποσύνθεση της ηπείρου. Αυτές οι κινήσεις προκαλούν τη δημιουργία νέου ωκεανού καθώς οι τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται.
«Η διαδικασία διάσπασης της Αφρικής έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά προχωρά με αργό ρυθμό – μόλις 5-16 χιλιοστά το χρόνο στην βόρεια περιοχή του σχίσματος», εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης, Δρ Έμμα Γουάτς. Παρότι η πλήρης διάσπαση θα διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια, το γεγονός αυτό ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην γεωλογική ιστορία της ηπείρου.
Η περιοχή όπου αυτή η διάσπαση ξεκινά είναι ο Κόλπος του Άντεν, το στενό υδάτινο πέρασμα που χωρίζει την Αφρική από την Υεμένη. Ο σχηματισμός μιας ρωγμής εκεί λειτουργεί ως το πρώτο σημείο «σκισίματος» της ηπείρου, το οποίο σιγά-σιγά επεκτείνεται νότια. Η διαδικασία αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα να χωριστούν μεγάλα υδάτινα σώματα στην Ανατολική Αφρική, όπως οι λίμνες Μαλάουι και Τουρκάνα.
Σε βάθος χρόνου, περίπου σε πέντε έως δέκα εκατομμύρια χρόνια, η Αφρική θα αποτελείται από δύο ξεχωριστές χερσαίες μάζες: μια μεγαλύτερη, δυτική περιοχή που θα περιλαμβάνει την πλειονότητα των σημερινών αφρικανικών κρατών (όπως Αίγυπτος, Αλγερία, Νιγηρία, Γκάνα και Ναμίμπια) και μια μικρότερη, ανατολική χερσόνησο, που θα περιλαμβάνει χώρες όπως η Σομαλία, η Κένυα, η Τανζανία, η Μοζαμβίκη και μεγάλο μέρος της Αιθιοπίας.
Η μελέτη βασίστηκε στην ανάλυση άνω των 130 δειγμάτων ηφαιστειακών πετρωμάτων από την περιοχή του Αφάρ, όπου συγκλίνουν τρεις τεκτονικές πλάκες: η Κύρια Ρήξη της Αιθιοπίας, η Ρήξη της Ερυθράς Θάλασσας και η Ρήξη του Κόλπου του Άντεν. Αυτές οι πλάκες απομακρύνονται μεταξύ τους, δημιουργώντας μια ζώνη ρήξης.
Οι επιστήμονες με τη βοήθεια εξελιγμένων στατιστικών μοντέλων και γεωφυσικών δεδομένων διαπίστωσαν ότι ο μανδύας της Γης κάτω από την περιοχή αυτή δεν είναι στατικός, αλλά «παλμάρει» – δηλαδή παρουσιάζει ανερχόμενες κινήσεις λιωμένου πετρώματος που προκαλούν το σχίσιμο του φλοιού της Γης. Αυτό το τέντωμα και η λέπτυνση του φλοιού, που μοιάζει με μαλακή πλαστελίνη, οδηγεί σταδιακά στο σπάσιμο της ηπείρου.
Όταν η διάσπαση ολοκληρωθεί, το κενό που δημιουργείται θα γεμίσει με νέο μάγμα που θα στερεοποιηθεί, σχηματίζοντας έναν νέο ωκεανό, ενώ στα επόμενα δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, η διαδικασία αυτή θα συνεχιστεί και η Αφρική θα αναδιαμορφωθεί ριζικά.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης, Δρ Derek Keir, αναπληρωτής καθηγητής γεωεπιστημών, τονίζει πως «η δυναμική του μανδύα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κίνηση των τεκτονικών πλακών από πάνω, επηρεάζοντας σημαντικά τον ηφαιστειακό και σεισμικό χαρακτήρα της περιοχής, καθώς και τη διαδικασία της διάσπασης της ηπείρου».
Η νέα αυτή επιστημονική ματιά αποκαλύπτει ότι η Αφρική δεν είναι ένας γεωλογικά στατικός τόπος, αλλά μια ήπειρος σε αργή, αλλά σταθερή μεταμόρφωση που, σε βάθος εκατομμυρίων χρόνων, θα αλλάξει ριζικά τον χάρτη της Γης.
Πηγή: tromaktiko.gr