Ο συνήγορος του μάρτυρα δήλωσε στο δικαστήριο πως «ασκήθηκε πίεση και έγιναν προσπάθειες να πειστεί να ανακαλέσει»
Καταγγελία για χρηματισμό προκειμένου να ανακληθεί η δήλωση για την υποστήριξη κατηγορίας εις βάρος του πατέρα Αντώνιου ακούστηκε στη δίκη που διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό για τις καταγγελλόμενες σωματικές κακοποιήσεις και τιμωρητικές πρακτικές στη δομή της «Κιβωτού του Κόσμου».
Πρώην τρόφιμος της δομής αποκάλυψε ότι ο γιος του πατέρα Αντώνιου του προσέφερε χρήματα ώστε να ανακαλέσει τη δήλωση του. Ο συνήγορος του Μάρτυρα δήλωσε στο δικαστήριο πως «ασκήθηκε πίεση και έγιναν προσπάθειες να πειστεί να ανακαλέσει».
Πρόεδρος: Γιατί ανακαλέσατε; Σας απείλησαν;
Μάρτυρας: Όχι, βρήθηκα με τον πατέρα Αντώνιο.
Πρόεδρος: Σας πίεσε κάποιος; Φοβηθήκατε;
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος: Γιατί αλλάξατε γνώμη;
Μάρτυρας: Γιατί ήθελα να αθωώσω τον πάτερ, όχι τους υπόλοιπους.
Πρόεδρος: Πότε σας προσέγγισαν και σας ζητούσαν να ταυτιστείτε την κατάθεση;
Μάρτυρας: Τετάρτη βράδυ, λίγο πριν τη δίκη.
Πρόεδρος: Σας έδωσαν κάτι;
Μάρτυρας: Ήμασταν σε ένα σπίτι φίλου. Εκατό ευρώ στον καθένα και τριακόσια σε έναν. Ήρθε ο γιος του πάτερ Αντωνίου και μας τα έδωσε.
Στη συνέχεια της ακροαματικής διαδικασίας κατέθεσε η Θεώνη Κουφονικολάκου, Βοηθός Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία περιέγραψε το πλαίσιο των παρεμβάσεων του θεσμού μετά τις πρώτες καταγγελίες.
Αναφερόμενη στην επίσκεψή της στη δομή, είπε χαρακτηριστικά πως «με το που μπήκαμε, παρατήρησα ένα πορτρέτο του πατρός Αντώνιου. Μου προκάλεσε εντύπωση. Είναι εντελώς αναντίστοιχο με μία προνοιακή δομή».
Κατά την κατάθεσή της, αναφέρθηκε σε περιστατικά που της περιέγραψαν παιδιά της δομής, τα οποία αξιολόγησαν ως αξιόπιστα. «Είχαν έντονο άγχος, φόβος, και τη φράση ‘τι θα πάθω τώρα που τα λέω’. Ένα παιδί μας είπε: “Με έβαλαν σε απομόνωση, αλλά είχαν δίκιο”. Αυτό είναι η κανονικοποίηση της βίας».
Άλλο παιδί, σύμφωνα με την Κουφονικολάκου, τιμωρούνταν κάθε φορά που έκανε λάθος με τη στέρηση της επικοινωνίας με την οικογένειά του.
«Δεν μπορεί να ξεχάσει την εικόνα της μητέρας του να φεύγει με το αυτοκίνητο. Μας είπε ότι δέχτηκε βία, αλλά και ότι είδε υπεύθυνος της δομής να ασκεί βία σε άλλη κοπέλα. Το play room χρησιμοποιήθηκε ως δωμάτιο απομόνωσης». Η απομόνωση χαρακτηρίστηκε από τη μάρτυρα ως «απολύτως τραυματική πρακτική», ενώ σημείωσε πως «τα κακοποιημένα παιδιά συχνά αγαπούν τους κακοποιητές φροντιστές τους, καθώς βρίσκονται εγκλωβισμένα σε έναν κύκλο απουσίας αυτοεκτίμησης».
Οι αναφορές αυτές προκάλεσαν παρέμβαση του εφέτη, ο οποίος προβληματίστηκε για την ταυτόχρονη ύπαρξη αγάπης και φόβου στα κακοποιημένα παιδιά.
Εφέτης: Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να υπάρχει σε ένα παιδί ο φόβος και η αγάπη. Μιλάμε για μια δουλική εξάρτηση.
Μάρτυρας: Όλα τα παιδιά που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία συνεχίζουν να αγαπούν τον κακοποιητικό μπαμπά και τη μαμά. Συνυπάρχουν.
Εφέτης: Δηλαδή τα παιδιά που κακοποιούνταν αγαπούσαν παράλληλα με τον πατέρα Αντώνιο;
Μάρτυρας: Κάποια παιδιά μας είπαν αυτό.
Εφέτης: Είναι αγάπη αυτό ή φόβος και εξάρτηση που μεταφράζεται έτσι;
Μάρτυρας: Κάποια παιδιά τον έβλεπαν ως πατρική φιγούρα. Είναι δυνατόν ένα να αγαπά και να κακοποιείται ταυτόχρονα.
Πηγή: tromaktiko.gr