Ο Χρίστος Κούγιας αποφάσισε να πάρει στα χέρια του επιτέλους το αφήγημα της ζωής του και για τον σκοπό αυτό επέλεξε τον Ανέστη Ευαγγελόπουλο και τη νέα διαδικτυακή εκπομπή του «AnesTea The Podcast».
Πιο χαλαρός στην ασφάλεια του πλατό, πιο ήρεμος και κατασταλαγμένος 5 μήνες από το τελευταίο «αντίο» στον πατέρα του, Αλέξη Κούγια, ο 23χρονος φοιτητής μίλησε για τα τραύματα από το επεισοδιακό διαζύγιο των γονιών του και τον εθισμό του στον τζόγο.
«Θεωρώ ότι κάθε παιδί θα κάνει τη δική του επανάσταση στους γονείς. Απλά νομίζω ότι η δική μου επανάσταση, επειδή κράτησε πολύ καιρό και με έφτασε σε πολύ άσχημα σημεία, νομίζω ότι δεν ήταν η φυσιολογική. Ήταν ή αντίδραση σε μια χρόνια καταπίεση και σε αυτό που βιώναμε κι από τους δύο μου γονείς.
Δεν έχω ξαναμιλήσει γι’ αυτό, αλλά αφού η συνέντευξη είναι επί του προσωπικού… Εγώ μετακόμισα στον πατέρα μου 18 χρονών…
Όλο αυτό απορρέει από το διαζύγιο των γονιών μου. Πρέπει να το πιάσω από πολύ πίσω αυτό το κομμάτι. Οι γονείς μου ναι μεν ήταν εξαιρετικοί γονείς στο πώς να μας μεγαλώσουν, ήταν και ταυτόχρονα και πολύ κακοί γονείς. Γιατί το κομμάτι της προσωπικής τους διαμάχης -νομίζω ότι είναι ευρέως γνωστό ότι η μητέρα μου και ο πατέρας μου σκοτώθηκαν στην κυριολεξία στα δικαστήρια για πάρα πολλά χρόνια- θεωρώ ότι έπρεπε να το αποβάλλουν αυτό από εμάς. Δεν θα έπρεπε να μπαίνω εγώ στη μέση σε διαμάχες τους 14-15 χρονών».
Παιδιά – πιόνια στην διαμάχη των γονιών
«Ένα απλό παράδειγμα θα σου πω. Ο πατέρας μου ήθελε να καθυστερήσει στη μάνα μου τη διατροφή. Πήγαινε η μητέρα μου και μου έλεγε “Χρήστο”, ήμουνα 12 – 13 χρονών, “ο πατέρας σου δεν έδωσε λεφτά αυτόν τον μήνα. Μπορείς να του πεις κάτι;”. Έπαιρνα εγώ τον μπαμπά, του έλεγα “η μαμά μου είπε ότι θέλει λεφτά”. Μου έλεγε ο μπαμπάς “α, πάλι για λεφτά με πήρες;”. Την αδελφή μου ευτυχώς δεν την πήρε η μπάλα σε αυτό το κομμάτι. Γιατί όσο μεγαλώσαμε εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις τους και κόπηκαν αυτά.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κλονιστεί λίγο η σχέση μου με τη μητέρα μου, γιατί μικρός ήμουν πολύ κοντά με τη μαμά μου. Γι’ αυτό έφυγα από το σπίτι στα 18 και πήγα σε κείνον. Όμως, όταν πήγα στον πατέρα μου, αυτό δεν εξελίχθηκε καλά για εμένα. Ο πατέρας μου χάρηκε πάρα πολύ γιατί έγινε το όνειρό του να μένουν τα παιδιά μαζί του, το ήθελε πάρα πολύ αυτό, γιατί ζούσε μόνος του 12 χρόνια. Μετά το διαζύγιο είχε σίγουρα κάποιες σχέσεις, κάποιες ξέρω, κάποιες δεν ξέρω, όμως δεν συζούσε με κάποια γυναίκα».
Το καταφύγιο στον τζόγο και τα «παραδείγματα προς αποφυγή»
«Εγώ είχα πολλά θέματα με εξαρτήσεις, αλλά όχι με ναρκωτικά και αυτά. Είχα πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον τζόγο, σαν αντίδραση. Και δεν έχω πρόβλημα να μιλήσω δημόσια για αυτό γιατί έχω αποφασίσει σαν πάγια αρχή της ζωή μου, αυτό που προβάλλω στον κόσμο να είναι αυτό ακριβώς που είμαι. Έχω δει ανθρώπους που κάνουν συνεντεύξεις, τους βλέπεις πως είναι πίσω από τις κάμερες και μετά τους βλέπεις στην κανονική τους ζωή και είναι άλλοι άνθρωποι.
Το ίδιο ισχύει και με τους γινείς μου σε γενικές γραμμές. Ο πατέρας μου ήταν μεν έξω καρδιά αλλά ήταν πιο συνεσταλμένος όταν μίλαγε για την προσωπική του ζωή. Κι έλεγε κάποια πράγματα που δεν ίσχυαν. Και η μάνα μου έχει πει πράγματα που δεν ισχύουν.
Εγώ έχω πάρει ένα παράδειγμα προς αποφυγή κι από τους δύο σε πολλά πράγματα. Οπότε δεν έχω θέμα να μιλήσω ανοιχτά για τα προβλήματα που είχα. Για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία μου 23 χρόνια που ζω είναι ότι δεν είναι αυτά που κάνω τώρα, που έρχονται και με πιάνουν στον δρόμο έξω ή παίρνουν στο γραφείο ή μιλάνε στην μάνα μου ή στην αδελφή μου, πως το κάνει αυτό ο αδελφός σου; Μπράβο του, 23 χρονών και το διαχειρίζεται αυτό. Για μένα η μεγαλύτερή μου επιτυχία είναι ότι κατάφερα να ξεπεράσω αυτή την τριετία που είχα αυτά τα προβλήματα με τους τζόγους, είχα παχύνει, είχα φτάσει 160 κιλά».
Η ψυχοθεραπεία
«Είχα ξεκινήσει ψυχοθεραπεία σε αυτόν τον τομέα και με βοήθησε πάρα πολύ η ψυχοθεραπεία. Και μου είπε ότι αυτό ήταν στην ουσία η αντίδραση μου. Πολλοί άνθρωποι όταν αισθάνονται μια καταπίεση θα καταλήξουν στα ναρκωτικά ή στο ποτό. Εγώ δεν είχα επαφή με αυτά τα πράγματα και ούτε πρόκειται. Βρήκα διαφυγή στον τζόγο.
Ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα για μένα, ήμουν κλεισμένος στο σπίτι, δεν έβγαινα. Είχα δύο χρόνια να βγω σε κλαμπ, που στο λύκειο ήμουν συνέχεια έξω. Είχα έρθει σε τεράστια ρήξη με τους γονείς μου. Με τον μπαμπά μου, με τη μαμά μου, με την αδερφή μου.
Η ψυχολόγος μού είπε ότι ενδέχεται να ήταν και μια μορφή κατάθλιψης. Ήταν πολύ περίεργη η κατάσταση. Κι αυτό μου δημιουργεί πρόβλημα τώρα. Ήταν τα χρόνια που μπήκα στο πανεπιστήμιο, τότε ξεκίνησε η πτωτική πορεία για εμένα. Και πληρώνω τώρα -που θα ήταν για μένα καίριο να τελείωνα τώρα- την βλακεία που είχα στο μυαλό μου τότε και είχα παρατήσει τη σχολή δύο χρόνια.
Και μια μέρα, ήμουν διακοπές και απλά κοίταξα τον εαυτό μου και λέω τ γίνεται εδώ πέρα; Το συνειδητοποίησα μόνος μου. Δεχόμουν αυτή την πίεση, ο πατέρας μου έλεγε ότι δεν είναι κατάσταση αυτή».
«Ο πατέρας μου με είχε διώξει από το σπίτι»
«Οι γονείς μου δεν ήξεραν ακριβώς τι γίνεται. Έβλεπαν ένα παιδί που είχε μπει στη Νομική πριν δυο χρόνια και μέσα σε δύο χρόνια τα έχει παρατήσει όλα. Να μην ξέρει τι του γίνεται, να μην έχει κάποιο ουσιαστικό στόχο.
Πέρασαν 2-3 χρόνια και μετά σκάγαν ένα – ένα. Ότι έχεις μπλέξεις εκεί, έχεις κάνει το ένα, έχεις κάνει το άλλο. Οπότε ήρθε πολύ μεγάλη ρήξη στη σχέση μας με τον πατέρα μου. Με είχε διώξει κι από το σπίτι. Έμεινα σε μια κοπέλα που είχα τότε για ένα – δύο μήνες. Είχαν κοπεί και τα χρήματα. Για εκείνη την περίοδο, μιλάμε για τον απόλυτο πάτο για εμένα».
Η εξομολόγηση του Χρίστου Κούγια στο «AnesTea The Podcast»: