Το φόβο και την ανησυχία τους από την άμεση και επικείμενη εκδίωξη από τον οικισμό στον οποίο και διαμένουν τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, εξέφρασαν κάτοικοι του οικισμού Ρομά στα Τσαΐρια Περαίας.
Για αυτό το λόγο οι κάτοικοι του οικισμού Ρομά κατέθεσαν Μηνυτήριο Αναφορά στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης. Μάλιστα μετά την κατάθεσή της, πολλοί από αυτούς προέβησαν στο να την συνυπογράψουν και να στηρίξουν.
Κάτοικος του καταυλισμού περιγράφει αποκλειστικά στο newsbeast.gr τις συνθήκες διαβίωσης. «Αυτήν τη στιγμή από τις 180 οικογένειες έχουμε μείνει 30. Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, σκεπαζόμαστε με σακούλες και ζούμε μέσα στην λάσπη» τονίζει.
«Την προηγούμενη εβδομάδα ο χώρος και οι δρόμοι του καταυλισμού αποκλείστηκαν από δύο μπουλντόζες. Κάλεσα την αστυνομία, γιατί δεν ήξερα αν το έκανε αυτό ο Δημαρχος ή κάποιος άλλος. Απλά έκανα καταγγελία. Είπα ότι μας έχουν μπλοκάρει. Δεν έχουμε δρόμο, δεν μπορούμε να βγούμε.
Την επόμενη μέρα μας άνοιξαν έναν νέο δρόμο, ωστόσο το μέρος παραμένει αποκλεισμένο, με μια είσοδο που ελέγχεται. Δεν έχουμε λάβει κάποια εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό. Ο Δημαρχος έρχεται και μου λέει ότι θα φύγουμε. Του απάντησα, "εντάξει να φύγουμε αλλά πού θα πάμε να μείνουμε;. Τα παιδιά μας; Το σχολείο τους;".
Η απάντηση του είναι πως "δεν με ενδιαφέρει, μέχρι το βράδυ θα φύγετε". Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κάτι. Καταθέσαμε μηνυτήρια αναφορά για να ελέγξει ο εισαγγελέας τι συμβαίνει. Δεν κάναμε τίποτα κατά του δημάρχου. Απλά καταθέσαμε στον εισαγγελέα να ελέγξει τις κατεδαφίσεις των οικισμών, τον εκδιωγμό των οικογενειών, τον πρόσφατο αποκλεισμό και τις συμπεριφορές.
Αναφέρομαι σε μια ομάδα σε γνωστό μέσω κοινωνικής δικτύωσης που αναφέρεται σε εμάς με άσχημα σχόλια. Η αλήθεια είναι ότι φοβόμαστε παρα πολυ. Υπάρχουν σχόλια όπως "κάψτε τους, φέρτε τα γκρέιντερ να τους σκεπάσουμε εκεί, είναι καταραμένοι" και άλλα πολλά. Αυτή την στιγμή από τις 180 οικογένειες έχουμε μείνει 30. Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες, σκεπαζομαστε με σακούλες και ζούμε μέσα στην λάσπη»
Σημειώνεται ότι οι κάτοικοι του καταυλισμού, με την μηνυτήριό τους αναφορά, αιτούνται την κατεπείγουσα κλήση όλων των αρμόδιων φορέων προκειμένου να διερευνηθεί η όποια παράνομη πράξη ή παράλειψη σε σχέση με την καταστροφή/κατεδάφιση σπιτιών του καταυλισμού Τσαίρια Περαίας. Οι ίδιοι εκφράζουν τον φόβο τους για τα σχόλια που αναγράφονται καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δια του τύπου.
«Αντιμετωπίζουμε ένα ανθρωπιστικό ζήτημα»
Ο δικηγόρος Γιώργος Τσιάκαλος, αναφέρει στο newsbeast.gr: «Οι εντολείς μου έλαβαν την απόφαση να στραφούν κατά παντός υπευθύνου, φυσικού ή ηθικού αυτουργού ώστε να διερευνηθεί η όποια παράνομη πράξη ή παράλειψη σε σχέση με την κατεδάφιση των οικιών του καταυλισμού τον οποίο θεωρούν σπίτι τους εδώ και 30 χρόνια πλέον, η όποια παράνομη πράξη ή παράλειψη σε σχέση με την επικείμενη αποβολή και εκδίωξη των κατοίκων του καταυλισμού, λεκτικής βίας, ρητορικής μίσους ή διάκρισης και εν γένει οποία πράξη αναφέρεται στην μηνυτήρια αναφορά τους ώστε να διερευνηθούν αυτεπαγγέλτως και αρμοδίως.
Η πρωτοβουλία αυτή, πέραν της ποινικής της αξιολόγησης, δημιουργεί και το εύλογο ερώτημα εάν στο δικαιικό μας σύστημα ένα τέτοιο μέτρο αποβολής είναι νόμιμο ή όχι, εάν ακολουθεί τις επιταγές του Συντάγματος (όπως το άρθρο 2 παράγραφος 1 και 5 παράγραφος 1 αλλά και τα άρθρα 3,8 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Ειδικότερα για τις ευπαθείς ομάδες στις οποίες ανήκουν και οι συμπολίτες μας, φρονώ ότι το κράτος θα πρέπει να λαμβάνει θετικά μέτρα για την εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης. Άλλωστε, η λήψη θετικών μέτρων για την εξασφάλιση κατάλληλης στέγης, εδράζεται και στις διατάξεις του Ν. 4443/2016 σχετικά με την καταπολέμηση των διακρίσεων.
Επιπλέον με βάση τις διατάξεις του κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων θα πρέπει επιτέλους να γίνει συζήτηση για τα θετικά μέτρα για την εύρεση στέγασης (όπως επιτάσσει το άρθρο 21 παρ. 4 του Συντάγματος) και προσωρινής μετεγκατάστασης, ή εάν αυτό ανήκει στην αρμοδιότητα της Κεντρικής Διοίκησης.
Ένα είναι σίγουρο, ότι εάν εκδιωχθούν με άτακτο τρόπο θα μετατραπούν σε αστέγους, με όλες τις παρεπόμενες συνέπειες, κυρίως στην υγεία και τη ζωή τους. Επομένως αντιμετωπίζουμε ένα ανθρωπιστικό ζήτημα, το οποίο πρέπει σαφώς να διαχωριστεί από το περιβαλλοντικό ζήτημα που αδιαμφισβήτητα υπάρχει στην περιοχή και βεβαίως να αποδοθούν όποιες ευθύνες σε Ρομά ή μη Ρομά.
Η απόδοση συλλογικής παραβατικότητας εναντίον όλων των Ρομά, η πίστη ότι είναι στην πλειονότητα τους παραβατικοί και βιώνουν την δικαιοσύνη (ή πρέπει) μόνο από την πλευρά της Δαμόκλειου σπάθης του Ποινικού Δικαίου ή άλλως καλύπτουν όσους παραβαίνουν το Νόμο, υποκινούν την ρητορική μίσους, τον ρατσισμό και διασπείρουν τον διχασμό μεταξύ των πολιτών. Αυτά τα φαινόμενα αντιτίθενται στο Κράτος Δικαίου και στον νομικό μας πολιτισμό και στην πράξη στιγματίζουν και αποκλείουν περαιτέρω τους συμπολίτες μας».
Ρεπορτάζ: Ειρήνη Μιλή