Image
Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013 09:52 Αφιερώματα
 

Μητέρα Τερέζα




26 Αυγ 1910:
γεννιέται η  Άγκνες Γκόντσα Μπογιατζίου, αλβανικής καταγωγής καθολική μοναχή, που ως Μητέρα Τερέζα άφησε εποχή για το φιλανθρωπικό έργο της στην Ινδία.
 

«Ο καρπός της σιωπής είναι η προσευχή. Ο καρπός της προσευχής είναι η πίστη. Ο καρπός της πίστης είναι η αγάπη. Ο καρπός της αγάπης είναι η προσφορά. Ο καρπός της προσφοράς είναι η ειρήνη».


«Αν υπάρχουν φτωχοί στο φεγγάρι, θα πάμε και εκεί» διακήρυττε η βραχύσωμη Μητέρα Τερέζα κατά τη διάρκεια της εβδομηνταετούς προσφοράς της.
Η Ανιές Γκόνξα (= μπουμπούκι) Μποζάξιου γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1910 στα Σκόπια της σημερινής FYROM (τότε έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) από βαθιά θρησκευόμενους καθολικούς γονείς της αλβανικής κοινότητας.
Η μικρή Ανιές έχασε τον πατέρα της σε ηλικία 9 ετών. Η μητέρα της έραβε νυφικά και δαντέλες για να μεγαλώσει τα τρία της παιδιά. Κάθε ημέρα όλη η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία και προσευχόταν κρατώντας το ροζάριο.
Η Αγία των Φτωχών πρωτοασχολήθηκε με τη φιλανθρωπία, ακολουθώντας τα βήματα της μητέρας της. Μαζί πήγαιναν καθημερινά φαγητό σε μια φτωχή γειτόνισσα, αλκοολική και χήρα με έξι παιδιά, τα οποία αργότερα πήραν στο σπίτι, όταν εκείνη πέθανε.
Οταν πήγαινε σχολείο, η Ανιές τραγουδούσε στη χορωδία και παράλληλα έπαιζε μαντολίνο. Στα 18 χρόνια της αποχαιρετά φίλους και συγγενείς και ανεβαίνει στο τρένο με τελικό προορισμό την Ιρλανδία.
Υστερα από μακρύ ταξίδι μέσω Κροατίας, Αυστρίας, Ελβετίας, Γαλλίας και Αγγλίας φθάνει στο Δουβλίνο και εντάσσεται στο καθολικό Τάγμα των Αδελφών του Λορέτο. Είναι πια η αδελφή Τερέζα.
Το 1929 τη στέλνουν στην Καλκούτα για να διδάξει στο Μοναστηριακό Σχολείο St Mary's. Τον ελεύθερο χρόνο της φροντίζει αρρώστους.
Τον Σεπτέμβριο του 1947 η ζωή της μοναχής Τερέζας θα αλλάξει για πάντα. Σε ένα ταξίδι της στην πόλη Νταρτζίλινγκ ακούει τη φωνή του Θεού.
Το πρόσταγμα Του είναι σαφές: πρέπει να εγκαταλείψει το μοναστήρι και να αφιερώσει τη ζωή της στους φτωχότερους των φτωχών. Η Τερέζα γίνεται «μολύβι στο χέρι του Θεού».
Την άδεια να εγκαταλείψει τον μοναστηριακό βίο θα της δώσει ένα χρόνο αργότερα ο ίδιος ο Πάπας Πίος ΙΓ'. Η αδελφή Τερέζα φοράει ένα λιτό λευκό σάρι με μπλε μπορντούρα, καρφιτσώνει έναν μικρό σταυρό στο δεξιό της ώμο και βγαίνει στις φτωχογειτονιές της Καλκούτας. Στα χέρια της κρατάει μόνο ένα κομμάτι σαπούνι και πέντε ρουπίες.
Ξυπνάει καθημερινά στις 4.30 τα χαράματα για να καθαρίσει νεογέννητα μωρά και πληγές αρρώστων στους δρόμους. Το 1948 ανοίγει το πρώτο σχολείο στις φτωχογειτονιές της πόλης.
Διδάσκει σε άπορα παιδιά γραφή, ανάγνωση και βασικές αρχές προσωπικής υγιεινής. Εργάζεται επτά ημέρες την εβδομάδα, 18 ώρες την ημέρα. Το 1950 ιδρύει τις Φιλανθρωπικές Ιεραποστολές και δύο χρόνια αργότερα την Αγνές Καρδιές, μια στέγη για όσους αργοπεθαίνουν.
Στη συνέχεια ιδρύει μια στέγη για τα εγκαταλειμμένα μωρά, ιδρύματα για αλκοολικούς, άστεγους, ναρκομανείς, ασθενείς με AIDS και μια μικρή «αποικία» για τους χιλιάδες λεπρούς της Καλκούτας, όπου μπορούσαν να ζήσουν και να εργαστούν με αξιοπρέπεια. Αξιόλογη υπήρξε και η προσφορά της στις εκατοντάδες φυλακές της Ινδίας.
Οταν τη ρωτούσαν από πού αντλούσε τη δύναμη να ζει μέσα στην εξαθλίωση απαντούσε: «Μια ημέρα είδα στον ύπνο μου ότι βρισκόμουν μπροστά στις πύλες του Παραδείσου. Ο Αγιος Πέτρος μού είπε: "Πήγαινε πίσω στη Γη. Δεν υπάρχουν φτωχογειτονιές εδώ"».
Ως σήμερα δεκάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά ξέφυγαν από τους δρόμους και βρήκαν φαγητό και στέγη σε ένα από τα 580 ιδρύματα που δημιούργησε η Μητέρα Τερέζα στην Ινδία και όλον τον κόσμο.
Η εκστρατεία της κατά των εκτρώσεων συμπυκνώνεται στο σύνθημα: «Μην καταστρέφετε τα παιδιά. Θα τα πάρουμε εμείς». Η Μητέρα Τερέζα ήταν πάντα αντίθετη με όσους έκαναν «φιλανθρωπία του καναπέ». Το 1979 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ, ενώ είχαν προηγηθεί πολλές διεθνείς διακρίσεις και βραβεία. Στην ομιλία αποδοχής του Νομπέλ ενώπιον των μελών της Σουηδικής Ακαδημίας η Μητέρα Τερέζα αναφέρει: «Παραλαμβάνω αυτό το βραβείο στο όνομα των φτωχών επειδή πιστεύω ότι με το να μου απονείμουν αυτή τη διάκριση αναγνωρίζουν την ύπαρξη των φτωχών στη Γη».
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής της η μικροκαμωμένη μοναχή ταλαιπωρήθηκε από δεκάδες προβλήματα υγείας και τραυματισμούς: δύο καρδιακές προσβολές, πνευμονία, τρία σπασμένα πλευρά, μια εγχείρηση καρδιάς, καθαρισμό αρτηρίας και αγγειοπλαστική, έναν τραυματισμό στο κεφάλι, αρρυθμία, αναπνευστική ανεπάρκεια. Η εξασθενημένη καρδιά της έπαψε να χτυπάει το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου 1997.
Η κηδεία της έγινε στην Καλκούτα με τιμές πρωθυπουργού.

Αμέσως μετά τον θάνατό της, αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'.

 

 

Κάντε Like το daypress.gr
Myrtios Restaurant στη Χερσόνησο Ηρακλείου Κρήτης

Δειτε επισης...

Post
Αφιερώματα Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013 02:01
Post
Αφιερώματα Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013 01:58
Post
Αφιερώματα Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013 01:56
Post
Αφιερώματα Κυριακή 08 Σεπτεμβρίου 2013 03:52